Meester Po, de blinde Kung Fu leraar uit de gelijknamige tv-series (1972-1975), met David Carradine aka Caine in de hoofd- rol. Ik was er dol op, als kleine, onzekere en dromerige knaap. En nog. Caine zwierf als Shaolin-monnik door het Amerikaan- se Westen, alleen gewapend met zijn vaardigheid in Kung Fu. Hieronder één van mijn favoriete scenes waarin de jonge Caine kennismaakt met zijn ‘blinde’ Meester Po:

Caine ‘Van alle dingen moet leven in duisternis het ergste zijn.’ 
Po ‘Angst is de enige duisternis.’
Po ‘Ga er nooit vanuit dat, omdat een man geen ogen heeft, hij niet kan zien.’
Po ‘Sluit je ogen. Wat hoor je?’
Caine ‘Ik hoor het water (stilte). Ik hoor de vogels.’
Po ‘Hoor jij je eigen hartslag?’
Caine ‘Neen.’
Po ‘Hoor je de sprinkhaan die aan je voeten ligt?’
Caine ‘Oude man, hoe komt het dat jij deze dingen hoort?’ 
Po ‘Jongeman, hoe komt het dat jij dat niet doet?’

Wees niet (te lang) bang

Een beetje bangheid kan geen kwaad. Het maakt je wat bewuster, houdt je alert en scherp. Echter, teveel of te lang in angst vertoeven is niet gezond en duidt op gebrek aan kennis en zelfcontrole. Chronische angst is vooral een product van jouw repetitief doemdenken en een gevolg van uitgesteld emotioneel werk. Het overactiveert je stresssysteem waardoor je voortdurend op je hoede bent voor het (veelal denkbeeldige) gevaar: je wil vluchten, vechten of ter plaatse bevriezen en zelfs verdwijnen.

Hoe langer je deze angst aanhoudt en voedt hoe meer het – als een uitgehongerde familie ratten – aan je sterke maar ook gevoelige lijf gaat knagen. Bovendien is angst bijzonder aanstekelijk, besmettelijk en vernauwt het je blikveld en gevoelsleven.

Wees dus evenzeer waakzaam voor een te grote angstfocus of deze die aan jou wordt opgedrongen. Het is beter er gezonde rust en kalmte ipv olie op te (blijven) gieten. Hanteer (zoals hier ook beschreven) de “Jij maakt mij niet bang, ik maak mezelf bang” afspraak (met jezelf). Zoek ook vaker de natuur op, luister naar zachtere muziek en stemmen, vermijd teveel nieuws, mediteer, en ga bijvoorbeeld aan de slag met deze toolkit

Leer meer te vertrouwen op wat werkt (voor jou) en leer te denken in mogelijkheden. In de podcast mini-reeks rond crisis en wijze coping zoom ik in episode 3 in op de pervasieve impact van je eigen denkpatronen wanneer het ‘tegenzit’. Jouw automatische gedachten liggen aan de basis van geautomatiseerde reacties en deze kleuren op hun beurt je wereld, je realiteit, je resultaten en gevoelens. Voortdurend denken aan hoe vervelend het allemaal is, wat mogelijks niet meer terugkomt, welke beperkingen er zijn enz. haalt je stemming onderuit en verziekt tegelijk ook de sfeer rondom jou. Aan je angstniveau werken betekent actief het piekeren verlaten en inzetten op initiatief en creativiteit. ‘Ieder nadeel eb zijn voordeel’, zei Johan Cruyff.

Daarom, lief mens, jij, mijn lezersvriend en vrijheidsreiziger, hieronder – uit mijn boek Circa 40 cm – een intuïtieve stroom van ‘Mens wees niet zo bang’- vragen om jou te stuwen naar een waarachtiger en moediger zijn, doen, gaan en staan. Revolutionaire vragen die je helpen om te midden van dat angstvuur nog meer in je kracht te komen, er te blijven vooral.

Wat zou jij doen mocht je geen angst hebben? Wat zou je doen in je leven? Wat zou je doen met je talenten, je behoeften, je dromen? Wat zou jij doen mocht angst je niet leiden? Wat zou je doen overdag? Hoe zou jij je dag vullen? Wat zou je eerst doen, wat dan, wat nog, wat laatst? Wat zou jij doen mocht angst volledig uit de dagen en nachten van je leven zijn verbannen?

Wat zou je laten mocht angst je leven hebben verlaten? Wat zou je niet meer doen, opgegeven hebben, losgelaten hebben? Wat zou je echt niet meer doen? En wie zou je laten mocht angst je niet meer aanwezig zijn, je leiden? Van wie zou je loskomen, losgekomen zijn mocht angst niet meer in je hart wonen? En waarheen zou je gaan? Welke plekken zou je wel opzoeken? Welken mensen zou je willen zien? Waar zou zich dat alles afspelen?

Wie zou jij zijn mocht angst je niet gevangenhouden? Hoe zie jij jezelf onbevreesd, onbevangen, ongecompliceerd, vrij? Hoe zie jij jezelf tevoorschijn komen als bij mirakel de angstverlamming werd verdreven? Wie zie jij dan rechtstaan, opdagen, ontwikkelen, bloeien, ontwaren? Wie in jou groeit wanneer die van angst werkelijk is gescheiden? En wat zou die dan betekenen voor en uitdragen naar anderen? En wie zou daar vooral baat bij hebben?

En wat als? Wat als het leven, jouw leven niet zo lang meer duurt? Wat als jouw kostbare tijd slechts nog maar een week, een maand, zes maand, een jaar zou duren? Wat komt dan in je op, wat komt dan vrij? En wat hoor jij jezelf denken dat je mogelijks nog in de angst houdt? Stel dat het leven straks voorbij is, waar wacht je dan nog op?

Don’t escape ‘from’ but into Life!

Steve.

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

Zo zou ik vandaag, 9 oktober, de tussenstand willen omschrijven na een hele septembermaand Meet & Greets, lokaal bij mensen thuis, op hun Vlaams erf, in hun welzijnscentrum of voedselbos. Een bijzonder veelbelovend, verwarmend en co-creatief initiatief, dat nog enkele maanden blijft doorlopen.

De onmiddellijke en online reacties die ik reeds mocht ontvangen eveneens enorm stimulerend, zoet en hart strelend:

“Heel aanstekelijk”, “Een warm bad”, “Je gaf woorden aan mijn innerlijk proces”, “Vanuit het hart naar ons hoofd, het 40 cm gevoel, emotie van het innerlijk kind. Bedankt voor jouw ware kennis en filosofie onder ons te brengen”.

Dank jullie wel!

Een war(m)e (R)Evolutie

..begint vanuit een dankbaar en moedig hart.

Ingeborg las als één van de eersten mijn boek en contacteerde me in de zomer. “Laten we iets samen doen!” En zo geschiedde. Op 30 september gaven we in haar yogacentrum De Evolutie, te Brugge, een lezing – interview voor meer dan 70 aanwezigen. Wat een warme avond zeg. Hoe kan het ook anders? Twee zachte passionele enter-trainers die naar bewustwording en eenheid streven. Ik heb er nu alvast een tweede “zus” bij.

Nieuwe broers en zussen. Daarvoor doen we het. Met grensopheffende en -verleggende vriendschap als gedeeld motto. Let’s have each others back! Net dát wat herfst- en wintertijden van verkilling en zelfs verdere vervreemding behoeven. Warmer en wakkerder worden, het is van en voor ons allen.

Zo werd ik ook zondag 6 oktober bij Toon & Els warm ontvangen, daar in hun voedselbos te Ninove. Te midden van hun natuurlijke samen geoogste rijkdom ontvingen ze mij, en een boeket van andere warme medegroeiers, hartelijk en innig in hun sfeervolle ‘dome’. Ik sprak er, in een sfeer van kleurrijke zielen en omgekeerd hangende parapluutjes over het allerbelangrijkste contract in ons leven: dat met ons ware en unieke zelf, verborgen onder de vele lagen van te weinig (zelf)liefde en te veel aanpassing, gemaskeer en (zelf)sabotage. En of het essentieel en cruciaal is om niet te wachten op kansen en waarachtig geluk, maar ze te zien, te maken, te grijpen. Ook en vooral in tijden van duisternis en verdeeldheid.

Laten we vooral delen in plaats van verdelen.

Laten we meer stralen in plaats van balen.

Laten we meer lief hebben in plaats van willen hebben alleen.

Ik doe in elk geval verder, het is te leuk, te gezellig, te belangrijk, zo onderweg naar meer hart en hartelijkheid.

Blijven uitreiken

Heb je ook zin in een ‘mobiele boekparty’ (20 tot 100 personen)? Deze organiseren we nog tot ongeveer eind februari ’25. Daarna organiseren we leesgroepen. Wordt vervolgd. We zoeken dus nog gastheren/-vrouwen om dat samen te ondernemen. Neem gerust contact op via circa@stevevanherreweghe.eu bij interesse, vragen en verdere vormgeving.

Let’s do this!

Deze M&G events worden als overzicht in mijn agenda geplaatst, zie hier. Ik heb ook steeds boeken bij om gesigneerd te kunnen aankopen. Mocht het je niet lukken ergens ten velde kan je ook hier je gesigneerd exemplaar bemachtigen.

Tot gauw!

Met warme herfstgroet

Steve 🍂🔥

Het is van dat. Vandaag 3 september 2024 werd dit persbericht de ether in gestuurd. Iedereen mag het geweten hebben. Ik deel het hier van harte. Nog net voor mijn 50ste levensjaar. Belangrijk levensdoel bereikt. Check!

Van alle vormen van gevangenschap is de langste deze in onwetendheid

Steve Van Herreweghe werd in 2023 voor 24 maanden geschorst door de Belgische Psychologencommissie omdat hij zich tijdens de Coronaperiode op sociale media « te kritisch » had uitgelaten. Steve beroepte zijn scherp verzet op vrije meningsuiting en de schending der mensenrechten. De hele wereld stond in brand. Crisis alom. Als ervaren crisisdeskundige stak hij zijn nek uit, schreef en sprak over de keerzijde van de pensée unique en het gevaar van – weliswaar te begrijpen – te volgzaam overlevingsgedrag. Zijn verhelderende en motiverende artikelen werden door duizenden gelezen en gedeeld. Het kostte hem zijn titel, en broodwinning.  

Steve werkte als klinisch en arbeidspsycholoog, leidinggevende, crisis- en HR-adviseur en kijkt terug op meer dan 25 jaar ervaring in de Geestelijke Gezondheidszorg. Hij is uitermate geboeid door de oorsprong, de symboliek, de heling en transformatie van (inter)menselijk lijden. Hij zet zijn integere missie nu verder als therapeut, schrijver, spreker en bezieler.  

Zijn boodschap is no-nonsens, gefundeerd, ervaringsdeskundig, helder en scherp.  

De meest urgente, de meest zinnige en de meest inspirerende revolutie is geen politieke noch maatschappelijke maar een individuele. Want wij zijn veel meer dan de vracht die we meezeulen, de vloeken die ons achtervolgen, de etiketten die ons brandmerken, de autoriteiten die ons klein houden. Sta op en ga voor de waarheid, jouw waarheid. De geschiedenis wordt niet voor maar vooral door jou geschreven.  

Circa 40cm is een allegorische non-fictie over de reis van de verdwaalde, gesaboteerde doch oerkrachtige Held-in-jou. Een intense en gewaagde reis: van buiten naar binnen, hoofd naar hart en van controle naar vertrouwen. Met dit buitengewoon inspirerend werk daagt Steve jou uit je ware Zelf te ontdekken, te bevrijden en te worden, doorheen de donkere tijden van mis-Leiding. 

PRAKTISCH 

Circa 40 cm. Een individuele revolutie op heldenvoeten  
ISBN: 978 94 93345 62 1  
€25 London Books  

Publicatie: officieel vrijdag 13/9/24, nu al te verkrijgen via mijn webshop.

Extra noot: voor interviews, lezingen, podcasts neem contact op via dit formulier. Een overzicht van de komende events in Vlaanderen vindt u hier.

Beste vrienden, mede-leiders!

Geen betere dag dan op Leeuwenpoortdag (8/8/2024=8) – een uitzonderlijke dag van kosmische kracht, overvloed, de herinnering aan ons oneindig crea-potentieel en de roep naar ‘durf je comfortzone te verlaten’ – om jullie mee te laten denken en vooral uit te nodigen.

Mijn boek komt uit vrijdag 13/9, de voorverkoop loopt goed, het worden heel drukke maanden met interviews, podcasts en lezingen overal. Maar, als marktkramerszoon, ben en blijf ik een man van het volk, plus, lokaal inspi-praktisch en proactief verbinden wordt steeds essentiëler. Net daarom mijn oproep.

On the (Flanders) road…

Ik, wij (team) zoeken voor de periode september – december 3-5 plaatsen per Vlaamse provincie (W-Vl, O-Vl, A’pen, Limburg, Vl-Brab) om zeer lokaal (bij je thuis, in je tuin, klein zaaltje, …) een “meet & greet” te doen.

Een ‘mobiele boekparty’ zeg maar, telkens voor 10 tot max. 50 personen. Ik, we zoeken gastheren/-vrouwen om dat samen te organiseren. Neem gerust contact op via e-mailadres (op foto) bij interesse, vragen en verdere vormgeving.

Let’s do this!

Deze co-creaties worden als overzicht in mijn agenda geplaatst, zie hier.

Nog een fijne dag en tot gauw.

Aho!
Steve

Het 6de en sluitstuk van deze reeks liet even op zich wachten. Mijn excuses daarvoor. Niet dat ik heb stilgezeten, maar dat denken jullie wellicht ook niet. Ik heb er na het laatste stuk, iets meer dan een jaar geleden op 29/5/23 (over het strijdershart) bewust tijd over gelaten omwille van diverse redenen. De uitspraak in hoger beroep moest nog volgen, mijn eerste boekproject (zie hier) eindelijk afwerken, diverse podcasts, lezingen, even weg met het gezin voor een maand, het Verbindend Vuur Event, enz. Heb ook de tijd en ruimte genomen om goed te evalueren wat ik nu zelf werkelijk verder wil gaan doen.

Op 26/10/23 werd finaal in hoger beroep beslist om mij toch te schorsen als psycholoog, met ingang van februari ’24 tot einde januari ’26. 24 maanden berufsverbot. En dit op grond van mijn “uitgesproken en niet-deontologisch correcte stellingnames in de publieke ruimte” van de afgelopen jaren. Dat was pijnlijk, hard maar wel helemaal duidelijk. Zeker ook toen mijn verzekering ‘plots’ besliste verdere gerechtskosten niet langer te dekken. Ondertussen bleven niet-cliënten zich wenden tot de commissie omdat ik “bleef desinformeren”. De commissie maakte van de ‘meldingen’ zelfs eigenhandig ‘klachten’. Dan weet je het wel..

Dit gaat nooit ophouden, in deze matrix en revolutionaire tijden, voor wie beslist te blijven spreken en opkomen voor menselijk recht. Ook dit psy-controle-orgaan representeert de ‘zwijg-volg-slik-matrix’, die door en door corrupt en rot is en waar we uit moeten of helemaal in zullen verdwijnen. Het motiveerde me tot het blijven verder spreken en schrijven over het totalitaire geweld, waar we onophoudelijk het slachtoffer van zijn, alsook een focusverschuiving – in de lijn van mijn boek – naar het belang van een individuele revolutie als basis van een maatschappelijke (en geen politieke).

Afscheidsbrief

Het bracht me er op mijn beurt toe een definitieve beslissing te nemen ‘niet langer te willen deel uit maken van het verwerpende systeem, waar de psychologencommissie deel van uit maakt. Ik schreef – met enige zin voor dramatiek – deze afscheidsbrief, geschreven en verstuurd op 30/1/2024, net voor het ingaan van mijn schorsing:

Een niet-evidente beslissing maar weloverwogen, en een heuse mijlpaal in mijn (professioneel) leven, na meer dan 25 jaar van werken en expertise opbouwen als klinisch en arbeidspsycholoog en leidinggevende. Ik heb er tot op heden geen moment van spijt van, mocht het anders zijn, zou ik dat ook eerlijk laten weten. Een systeem dat verondersteld wordt je te ondersteunen en verdedigen, je een beroepsverbod oplegt voor twee jaar, en dus je werkzaamheden afneemt, voor inkomensverlies zorgt en je patiënten mede straft, dat is een ziek systeem.

Every exit is an entry to somewhere else

Ik krijg natuurlijk de logische vraag “of ik nog steeds werk, mijn praktijk heb?” Jazeker! Het is niet omdat de psy-commissie mij op ‘verplichte bezinning’ heeft gezet dat mijn skills weg zijn, of ik mijn hart en passie voor helpen laat stoppen met kloppen. Ik zou ook kunnen rentenieren, maar van wat ga ik dan dag twee leven?

Je kan mij dus nog steeds ‘boeken’ via contactformulier als ervaren therapeut, coach of mentor, en straks als gastspreker op kleine en grote evenementen of bij jou lokaal dichtbij. Er komen meet & greet events rond het boek, lezingen, beurzen en zelfs de opstart van lokale leesgroepen (8-12 deelnemers). Maar eerst de voorverkoop, heel dra (week 2 juli). Razend spannend, benieuwd! De tijd is rijp vrienden, overrijp. Er staan grote veranderingen te wachten en wij gaan ze van heel dichtbij meemaken en we zullen de verdiende zegeningen hartelijk verwelkomen, samen.

Tot heel gauw.

Aho!

Steve VH – 9/7/24

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

Mijn tienjarige dochter Sofia vroeg me laatst ‘papa, kan je nog bang zijn als je groter bent?’ 

‘Wat een interessante vraag’, antwoordde ik, en heb vervolgens zonder aarzeling voluit ‘Ja’ gezegd. ‘Maar de grote spoken worden wel kleiner als jij jezelf van binnen leert groter te maken’, voegde ik eraan toe (met natuurlijk wat extra uitleg erbij). Het antwoord beviel haar duidelijk wel. 

‘Het onbevreesde hart in groter wordende lichamen schuwt de spoken en ijslagen van angst niet. Want leven in en met (te veel) onnodige angst, het verlamt, het verblindt, het verbrandt, het beperkt, het vernauwt, het bedriegt en het houdt slaperig. Tot je in het aanschijns van een kleine, grote of zelfs fatale shock in existentieel bewustzijn schiet, en de schreeuw van je hart soms voor het eerst echt hoort.’

Het is een stukje uit mijn boek Circa 40cm. Een universele reis van de held-in-jou, de held-in-mij, de heldin-ons-allen. En met een olifant in de hoofdrol, een weesolifant, diep smachtend naar her-verbinding met zijn moederland en met zijn ware ge-wilde natuur. Een reis waarbij illusies worden doorprikt, angsten overwonnen om nog meer voluit te gaan leven, alsof je niets hebt te verliezen. En deze revolutie is nodig in tijden van groeiende opbranden, depressie, verslaving en onderdrukking. Wij zijn allen volbloed wezens die vergeten te leven naar onze ware identiteit en kracht, en slechts genoegen lijken te nemen met wat ons wordt gepresenteerd en het statuut van automatische amechtige piloot. 

Mens, wees niet (te vaak, te lang) bang

Er was eens een jongeman die op een zekere dag een klein dorpje bezocht. In dat dorpje lag een heel bijzonder kerkje dat zijn aandacht trok. Terwijl hij rondwandelde op het kerkhof naast het kerkje viel zijn oog opeens op het opschrift van een graf. Hij las: ‘8 jaar.’ Toen keek hij naar het graf ernaast. Daarop stond geschreven: ‘6 jaar.’ ‘Weer zo jong gestorven,’ dacht de jongen. Geïnteresseerd las hij weer een ander graf. ‘4 jaar.’ En nog één. ‘7 jaar.’ ‘Het is wel vreemd,’ dacht hij, ‘zoveel inwoners van dit dorp zijn zo vroeg gestorven.’ Overal waar hij keek zag hij alleen maar heel jonge mensen begraven op het kerkhof. Toen hij het kerkhof wilde verlaten, kwam de priester van het dorp net aangewandeld. De jongeman vroeg hem onmiddellijk wat er hier gebeurd was, waardoor zoveel inwoners zo vroeg gestorven waren. De priester antwoordde: ‘In dit dorp schrijven wij op het graf alleen maar het aantal jaren dat de mensen werkelijk geleefd hebben.’

Angst heeft een functie, het kan nuttig zijn, je alert en scherp houden. Maar te veel en te lang leven vanuit angst creëert chronische stress en is dus ongezond. Het is bovendien een gebrek aan (zelf)kennis en (zelf)controle. Je kan al jouw angsten overwinnen, wanneer jij werkelijk wil en daar helemaal klaar voor bent. Check eens deze revolutionaire wees-niet-zo-bang vragen. Breng ze onder jouw aandacht. Krijg er grip op. Maak van angst geen meester maar een dienaar. Heb je daar hulp bij nodig, neem contact op. Doen!

Laat daarom niet de jaren in je leven, maar het leven in je jaren de essentie zijn. Leef het leven, leef vooral jouw leven, beleef het steeds meer, intenser, te volle, zonder censuur, zonder te veel bitter of zuur. Genieten kan je leren, met of zonder mate. Veel meer genieten is ons basisrecht, nu genieten, het is al zo veel later dan we denken.

[painting: Margriet Mulders, ‘Escape into Life’]

Een hele fijne dag gewenst en tot gauw!

Steve

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

Op zondag 10/3/24, omstreeks 23:09u en bij nieuwe maan, stuurde ik na 3,5 jaar schrijfwerk eindelijk het manuscript van mijn allereerste boek door. Een mijlpaal. Yes! ‘k Moet erkennen, de ‘verzend’-knop voelde sinds lang niet zo vreemd, zo bevrijdend en tegelijk kwetsbaar aan.

Deze keer geen 71ste blogartikel, 10.000ste tweet noch 400ste post op Facebook of LinkedIN. Neen. Wel ongeveer 330 pagina’s (*nog te editen*) doorwrochte kennis en praktijkervaring. Vurig-sensitief en met hart en ziel verpakt tot een allegorische non-fictie, een genre dat nog niet bestond (denk ik). Kwestie van na 30 jaar erover fantaseren de lat nog wat hoger te leggen.

Circa 40cm. Een individuele revolutie

Zo luidt alvast het begin van de titel van mijn boek. Het beschrijft de rehabilitatie en terugkeer van Baku, een Afrikaanse savanneolifant, die jarenlang werd gevangen genomen, mismeesterd en toeristisch uitgebuit. Een semi-waargebeurd verhaal, verweven met theoretisch-filosofische bespiegelingen over de psychologie van persoonlijke transformatie.

Een universele reis van de held-in-jou, de held-in-mij, de heldin-ons-allen. Weliswaar nog enigszins (ver)blind en gevangen zittend in hardnekkige patronen, leugens én alomtegenwoordige geweldenarij. Maar wel ‘ready for a big move’. Klaar voor een ware individuele revolutie: deze uit de geketende en tevens diep getekende staat, deze terug huiswaarts, naar de eigen wilde natuur, bevrijd van wat niet langer ‘klopt’, werkt, bij je hoort en niet-authentiek is.

Een reis van circa 40cm – verwijzend naar de gemiddelde afstand bij een volwassene van hoofd naar hart. Eén van de boeiendste maar tegelijk langste én lastigste reizen in een mensenleven. Een reis waarvoor je nooit helemaal maar tegelijk altijd klaar bent. Een begeleide reis die enkele shifts van je vraagt: deze van buiten naar binnen, deze van denken naar voelen, van bang naar vertrouwensvol en van geremd naar bevrijd.

.. op heldenvoeten

Geen makkelijke reis, niet voor watjes, comfortzoekers of excuses-liefhebbers. It takes one to know one. Na 30 jaar van erover dromen, goede intenties, veel beloftes en nog meer uitstellen, besliste ik in 2020 – in volle Coronacrisis – aan dit project te werken, met Christine Pannebaker als mijn schrijfmentor. Eindelijk! Het werd een ongeëvenaarde rollercoaster. Temeer omdat ik middenin een internationale verhuis zat, herstellende was van een auto-immuunaandoening, net mijn ontslag had gegeven en klaar voor voltijds zelfstandig praktijk en ondernemen. We waren ook zwanger in die periode en ik begon aan mijn strijd als dissident beleidsonderzoeker en mensenrechtenactivist. Het baarde nieuwe verbintenissen, inzichten en enkele concrete projecten (vzw Legal Hearts, Gouden Burgerbeweging, AHO). Finaal leidde het zelfs tot mijn schorsing als psycholoog.

En dus ook de vormgeving van dit werk, waarvan de geboorte nu bijna daar is. Het heeft menige voeten in de aarde gehad. Maar het zijn de traagst groeiende bomen, zo zeggen fruittelers, die het beste fruit produceren. Ik mag het hopen, echt! Er is natuurlijk voor alles een tijd, een plek, een zin. Alles is steeds in voorbereiding van wat komen zal, filosofeer ik dikwijls, wanneer het ongeduld weer opduikt. Ik had zelf nog vele stappen te zetten, ziekte te doorwerken, verheffende ervaringen te beleven, vader te worden, en nog ijveriger op te komen voor onrecht. Niet dat de rebellie mij vreemde was, integendeel, maar je kan in alles groeien, ook in rebellie, liefdevol maar wel pittig.

Dit is een boek geschreven voor kleine en grote kinderen die vast zitten, genoeg hebben van geleefd te worden, gedomineerd te worden, slaafs en gebukt te leven. Dit is een verhaal dat jou wil inspireren niet langer genoegen te nemen met overleven, met niet waarachtig of voluit te durven leven.

… in donkere tijden

Afleren is de hoogste vorm van leren’, zei Rumi. De tijd voor een nieuwe vorm van zelfleiderschap is aangebroken, met het hart meer aan het stuur. Een individuele ontnuchtering en revolutie, een nieuwe liefdesverbintenis: deze met jezelf, je diepere zelf, je pure Zelf. En dit vanuit het inzicht dat kettingen een vervaldatum hebben en crisissen doorbraken van licht zijn. Tenminste als we ons niet blindstaren op barsten en scheuren of ons verliezen in slachtofferschap, daderschap, redderschap, kortom: minderwaardigheid.

De slaperige, bedwelmde, volgzame wereld is toe aan meer ontwaken, meer leiders, meer lef, meer power, meer impact: inside out en bottom-up. Donkere tijden vragen lichtbakens. Jij bent er één, als je wilt, als je durft. Ik belicht een zestal principines (tot routines gebrachte principes) die jouw eigenwaarde en (sociale) kracht kunnen boosten.

Meer ga ik hier nog niet vertellen. Wel dat ik hoop dat dit boek jouw hart in vuur en vlam zet en je ziel balsemt. Dat het een inspirerend verbindingswerk mag worden, en het bruto internationaal geluk en vrijheidsgevoel naar ongekende hoogtes brengt.

Voor minder gaan we niet!

Publicatie: vermoedelijk mei

Stay tuned, schrijf je in (mocht dat nog niet gebeurd zijn).

Tot gauw.

Aho!
Steve.

Op 5/12/23 was ik te gast bij Pieter Loridon.

Op de ‘sofa’ bij voormalig topbasketter, ondernemer en gezondheidsbeest en wakkere lifestyle promotor, die mij had gevraagd om het over de waanzin van het gezondheidsbeleid van de laatste jaren te hebben. En dan vooral over de pijn van kloven, kwetsuren en onoverbrugbare afstanden die gecreëerd zijn door de dwang, censuur, cancelling en nog vele andere vormen van verwerping.

Met plezier, Pieter!

Het werd een heel open en boeiend gesprek waarbij we conform het Cut The Crap beginsel niet ‘rond de pot’ hebben gepraat. Er is niet alleen een vervaldatum op leugens buiten onszelf, er is er ook één wat betreft het blijven verantwoordelijk stellen van diezelfde buitenwereld wat ons eigen leven betreft.

Ik zie het slachtoffer, maar eer vooral de kracht, in mezelf, in jou en in ieder mens.

Hieronder het volledige interview. Dankbaar voor dit gesprek en om dit te mogen delen met jullie.

Warme groet

Steve

Op 11/11/23 gingen omstreeks 15:15u onze deuren open, daar, op het Provinciaal Domein van Kessel-Lo (Leuven). Alles en iedereen in opperste staat van paraatheid om de 1500 bezoekers hartelijk te ontvangen voor een spetterend evenement. Letterlijk en figuurlijk.

En ‘JA!’ Naast de meer dan 70 vrijwilligers, de 24 standhouders, de hippe bar en food trucks, de vuurteams en -spuwers, de sprekers, artiesten tekenden ook de weergoden ‘present’. Al enkele weken regende het quasi onafgebroken, maar nu stopte het zowaar, klokslag 15:15u. De zon kwam kijken, het grijze gordijn ontblootte de meest heldere sterren, met een nieuwe maan in het verschiet. Vader zon en moeder maan in conjunctie zeg. En dit op een dag van Wapenstilstand, in november, de maand bij uitstek van herfstgewijs loslaten en transformeren, van elkaar nog dieper in de ogen kijken en vooral dichterbij komen.

En of het magisch was!

The Boys

Samen met mijn hartsvrienden Wouter en Jonathan richtten we in april van dit jaar onze nieuwe vzw AHO! op met als voornaamste doel ‘grassroots en apolitiek te bouwen aan een warmere, hartelijker samenleving, via unieke natuur-elementaire lokale evenementen’. En dit om de toenemende vervreemding, vereenzaming en polarisering in de samenleving pro-actief te doorbreken.

Wij geloven niet in diverse kant-en-klare oplossingen, ook niet in politieke reddingen, hoe goed de intenties ook mogen zijn. Wij vertrouwen heel sterk op de spirit van het Goede, het Duurzame en het Co-creatieve. Met dankbaarheid en lef als basis van authentiek en hartelijk ondernemerschap, verpakt in kleine en grotere acties, alleen én samen.

Meer dan 12 Ahostelen

Wat vorig jaar ontstak als een vonk van goddelijke inspiratie groeide al heel snel uit tot een organisatie van vrijwillige en grootmoedige broeders en zusters, die elk op zich, maar nog het liefst samen, graag een steen willen verleggen, in plaats van alleen te blijven staren naar de woelige stroom. Hoe mooi is dat?! En de liefde, zij stroomt belangeloos en maximaal door de aderen van edelhartige steenverleggers.

Met een kernteam van 12 hebben we dit bedacht, gedragen en aangevuurd, maandenlang. Doch met meer dan 12 ahostelen hebben we dit finaal klaar gekregen. ‘Alleen ga je sneller, samen kom je verder’, luidt het Afrikaanse gezegde. Daar kan ik zelf weinig aan toevoegen (gezien mijn ingebakken neiging om alles alleen te willen klaren). Vele handen maken inderdaad het werk lichter, en vele harten samen doen de wereld pas waarlijk kloppen, op alle vlakken.

Wat rest, in mijn toch wel vermoeide lijf, is een zacht veld, drassig van diepe ontroering, tevredenheid en mateloze dankbaarheid. AHO! Dank je!

AHO-on-Fire

Het werd één groot verbindend feest, met ‘wel-kom-hier’ als bodem, uplifting optredens van onder meer Walter Mees, Rik Torfs, Barbara Sarafian en Jorn Luka, muzikaal afgewisseld met artiesten zoals Charlotte Asberg, Callan Correo, Peter Stevens, de zusjes Tilia Tilia en Fatia, en complexloos gepresenteerd door top comédienne Veerle Malschaert. Wat een podium! En daarvoor, één groot ontwakend heilig vuur, opgezet door het bijzondere vuurteam van oa Veerle Phara.

En toen Veerle – die het vuur begeleidde – sprak over ‘heling’ viel plots de houtblokstructuur ineen. Ik schrok en voelde alles ook binnenin wegzakken. Ik huilde even, trillend, maar zonder tranen. Het vuur echter, dat bleef branden, de vuurwerkers gingen door met scheppen en heropbouwen. Het vuur groeide als nooit voorheen, tegen een met ‘sterren’ bevolkte hemelwand, achtergrond, en voorgrond. De kracht van transformatie. De symboliek van het oude dat afbrokkelt, het belang van loslaten, niet te bang zijn, blijven doorwerken en dieper vertrouwen. Sprakeloos.

En of het magisch was.

Dank je wel aan alle aanwezige sterren. Het licht dooft nooit voor wie wil blijven stralen van binnenuit. Blijf het herinneren, zien, gebruiken en zijn. Ik zie jullie graag. Allemaal.

AHO!

Steve.

Iedereen wil in vrijheid kunnen ademen, bewegen, ondernemen, spelen, liefhebben en zijn.

Maar hoeveel vrijheid schenk jij jezelf hierin? Hoe vaak blijf je steken in de verwachting dat de redding aan je deur komt kloppen, je wakker zal kussen, je in vervoering zal brengen, je energie, daadkracht, vertrouwen en liefde komt aanleveren?

Door gebrek aan moed, energie, vertrouwen, houvast, tijd, ruimte en orde geraken we vaak niet verder dan het (weg)dromen. Heel menselijk allemaal! 

De kracht van verandering schuilt niet in verlangen en dromen alleen, maar in bewegen, in ‘movere’, ‘in beweging komen’ en blijven. Zelf de kaars aansteken, of laten aansteken. Vanuit een intentie om wat of wie je wilt tegemoet te treden, je in het onbekende te durven gooien alsof je niet meer kunt falen, het te blijven omarmen, te breken met het oude jij, in vertrouwen. 

Wij creëren met onze spiksplinternieuwe editie van All Hearts on Fire – Verbindend Vuur Event (Facebookpagina) een unieke gelegenheid om alleen en samen oude kettingen af te werpen, ze los(ser) te laten. Het Grote Vuur en de kracht van de Grote Groep jou te laten ondersteunen en inspireren om nog meer te durven gaan voor datgene dat je zielsgraag wilt, en diegene die je zielsmatig bent. Vanuit deze twee vragen:

  1. Wat wil jij meer loslaten?
  2. Wat wil jij meer zien verschijnen in je leven?

All Hearts on Fire is een uniek evenement rond het thema vuur dat je uitnodigt om je innerlijke vlam te laten schijnen en samen met vrienden, familie en ook kinderen een sprankelende gemeenschap van gelijkgestemde zielen vorm te geven.

Als mede-oprichter en bezieler van onze nieuwe vzw AHO! streef ik, streven wij vanuit de realiteit van toenemende vervreemding op diverse vlakken om elementair, levendig en doelgericht het verschil te maken. En dit in voeling met de diepere nood in het individu en de samenleving aan verbinding, hartconnectie, co-creatieve samenwerking en aardse spiritualiteit.

Ik hoop, wij hopen jullie daar in grote getale aan te treffen. We mikken op 2222 bezoekers. De eerste editie kwamen 1500 bezoekers zich verwarmen, sociaal en innerlijk versterken.


KIDS tot 12 for FREE!

AHO!

Mitakye oyasın, we zijn allen één!

Steve