Manuscript eerste boek ‘eindelijk’ ingezonden…

Op zondag 10/3/24, omstreeks 23:09u en bij nieuwe maan, stuurde ik na 3,5 jaar schrijfwerk eindelijk het manuscript van mijn allereerste boek door. Een mijlpaal. Yes! ‘k Moet erkennen, de ‘verzend’-knop voelde sinds lang niet zo vreemd, zo bevrijdend en tegelijk kwetsbaar aan.

Deze keer geen 71ste blogartikel, 10.000ste tweet noch 400ste post op Facebook of LinkedIN. Neen. Wel ongeveer 330 pagina’s (*nog te editen*) doorwrochte kennis en praktijkervaring. Vurig-sensitief en met hart en ziel verpakt tot een allegorische non-fictie, een genre dat nog niet bestond (denk ik). Kwestie van na 30 jaar erover fantaseren de lat nog wat hoger te leggen.

Circa 40cm. Een individuele revolutie…

Zo luidt alvast het begin van de titel van mijn boek. Het beschrijft de rehabilitatie en terugkeer van Baku, een Afrikaanse savanneolifant, die jarenlang werd gevangen genomen, mismeesterd en toeristisch uitgebuit. Een semi-waargebeurd verhaal, verweven met theoretisch-filosofische bespiegelingen over de psychologie van persoonlijke transformatie.

Een universele reis van de held-in-jou, de held-in-mij, de held–in-ons-allen. Weliswaar nog enigszins (ver)blind en gevangen zittend in hardnekkige patronen, leugens én alomtegenwoordige geweldenarij. Maar wel ‘ready for a big move’. Klaar voor een ware individuele revolutie: deze uit de geketende en tevens diep getekende staat, deze terug huiswaarts, naar de eigen wilde natuur, bevrijd van wat niet langer ‘klopt’, werkt, bij je hoort en niet-authentiek is.

Een reis van circa 40cm – verwijzend naar de gemiddelde afstand bij een volwassene van hoofd naar hart. Eén van de boeiendste maar tegelijk langste én lastigste reizen in een mensenleven. Een reis waarvoor je nooit helemaal maar tegelijk altijd klaar bent. Een begeleide reis die enkele shifts van je vraagt: deze van buiten naar binnen, deze van denken naar voelen, van bang naar vertrouwensvol en van geremd naar bevrijd.

.. op heldenvoeten

Geen makkelijke reis, niet voor watjes, comfortzoekers of excuses-liefhebbers. It takes one to know one. Na 30 jaar van erover dromen, goede intenties, veel beloftes en nog meer uitstellen, besliste ik in 2020 – in volle Coronacrisis – aan dit project te werken, met Christine Pannebaker als mijn schrijfmentor. Eindelijk! Het werd een ongeëvenaarde rollercoaster. Temeer omdat ik middenin een internationale verhuis zat, herstellende was van een auto-immuunaandoening, net mijn ontslag had gegeven en klaar voor voltijds zelfstandig praktijk en ondernemen. We waren ook zwanger in die periode en ik begon aan mijn strijd als dissident beleidsonderzoeker en mensenrechtenactivist. Het baarde nieuwe verbintenissen, inzichten en enkele concrete projecten (vzw Legal Hearts, Gouden Burgerbeweging, AHO). Finaal leidde het zelfs tot mijn schorsing als psycholoog.

En dus ook de vormgeving van dit werk, waarvan de geboorte nu bijna daar is. Het heeft menige voeten in de aarde gehad. Maar het zijn de traagst groeiende bomen, zo zeggen fruittelers, die het beste fruit produceren. Ik mag het hopen, echt! Er is natuurlijk voor alles een tijd, een plek, een zin. Alles is steeds in voorbereiding van wat komen zal, filosofeer ik dikwijls, wanneer het ongeduld weer opduikt. Ik had zelf nog vele stappen te zetten, ziekte te doorwerken, verheffende ervaringen te beleven, vader te worden, en nog ijveriger op te komen voor onrecht. Niet dat de rebellie mij vreemde was, integendeel, maar je kan in alles groeien, ook in rebellie, liefdevol maar wel pittig.

Dit is een boek geschreven voor kleine en grote kinderen die vast zitten, genoeg hebben van geleefd te worden, gedomineerd te worden, slaafs en gebukt te leven. Dit is een verhaal dat jou wil inspireren niet langer genoegen te nemen met overleven, met niet waarachtig of voluit te durven leven.

… in donkere tijden

‘Afleren is de hoogste vorm van leren’, zei Rumi. De tijd voor een nieuwe vorm van zelfleiderschap is aangebroken, met het hart meer aan het stuur. Een individuele ontnuchtering en revolutie, een nieuwe liefdesverbintenis: deze met jezelf, je diepere zelf, je pure Zelf. En dit vanuit het inzicht dat kettingen een vervaldatum hebben en crisissen doorbraken van licht zijn. Tenminste als we ons niet blindstaren op barsten en scheuren of ons verliezen in slachtofferschap, daderschap, redderschap, kortom: minderwaardigheid.

De slaperige, bedwelmde, volgzame wereld is toe aan meer ontwaken, meer leiders, meer lef, meer power, meer impact: inside out en bottom-up. Donkere tijden vragen lichtbakens. Jij bent er één, als je wilt, als je durft. Ik belicht een zestal principines (tot routines gebrachte principes) die jouw eigenwaarde en (sociale) kracht kunnen boosten.

Meer ga ik hier nog niet vertellen. Wel dat ik hoop dat dit boek jouw hart in vuur en vlam zet en je ziel balsemt. Dat het een inspirerend verbindingswerk mag worden, en het bruto internationaal geluk en vrijheidsgevoel naar ongekende hoogtes brengt.

Voor minder gaan we niet!

Publicatie: vermoedelijk mei

Stay tuned, schrijf je in (mocht dat nog niet gebeurd zijn).

Tot gauw.

Aho!
Steve.