Dr. David Martins testimonial van enkele weken geleden (tijdens de derde editie van een door het EU parlement georganiseerde Internationale Covid-top in Brussel), was er één om duimen en vingers van af te likken. Zijn retoriek over de historiek, de leugens én misdaad achter het hele SARS-verhaal en de pandemie van de afgelopen drie jaar ging viraal.
Dr. David Martin, een Amerikaan gespecialiseerd in het controleren van octrooien, kwam met het statement naar buiten dat ‘de pandemie niet van de ene op de andere dag was ontstaan, maar wel in 1965’ en dat ‘het spike-eiwit reeds in 1990 door Pfizer werd geïntroduceerd als een potentieel vaccin’. Tussen 1990 en 2018 stelde men vast dat ‘het vaccin niet werkt omdat het Coronavirus te snel muteert en telkens ontsnapt aan het vaccin’. Voorts benadrukt Martin dat de VS verantwoordelijk was voor ‘het maken (via GOF, ‘gain of function’, ofwel het upgraden en besmettelijker maken) van beide coronavirussen die de uitbraken van SARS (in 2003) en de Covid-19 pandemie veroorzaakten.’ Het Covid-19 coronavirus werd ‘opzettelijk vrijgelaten’ (en dus niet via het gekonkelfoes tussen vleermuis en de pangolin – het misleidende narratief) door de VS in Wuhan, China, met als doel ‘een wereldwijde pandemie te veroorzaken om zo het gebruik van vaccins te kunnen promoten’. Foute boel dus, desastreus ook, en vooral: niet te geloven voor het goedaardige collectief, zich niet bewust van door staat en farma gecontroleerde kranten, beeldbuis- en radiokanalen. Zie video: https://www.youtube.com/watch?v=6BRWsLXU7Yg

Dat het een marathon zou worden en geen sprint van drie weken, drie maanden of drie jaren werd steeds duidelijker. De tijdelijke beheersing van de crisis verschoof naar de voortdurende beheersing en demonisatie van het virus, maar ook deze van de tegenstem, het oude normaal, onze vrijheid. Definities werden gewijzigd (zoals ‘wat is een pandemie’), jarenlang effectieve therapieën bij influenza zoals Ivermectine en Hydroxychloroquine (HCQ) werden ‘plots’ verboden. Artsen die dit nog durfden voorschrijven kregen boetes van 100.000-en euro’s, werden verklikt via kliklijnen door apothekers, en verloren hun licenties. Ongeëvenaarde medische onvrijheid als norm. Niet te veel zelf nadenken. De Eed van Hippocrates dan maar onder de mat. Alles onder het in koor gepredikte motto van ‘voor de veiligheid en gezondheid van het volk’. Totalitaire maatregelen in een wit jasje.

Overal ter wereld stonden artsen, specialisten, wetenschappers op, zoals dr. Martin: dr. John Ionnadis, dr. Peter Mc Cullough, dr. Roger Hodkinson, dr. Byram Bridle, dr. Robert Malone, dr. Simone Gold, dr. Naomi Wolf, dr. Geert Vandenbossche, dr. Zach Busch en vele anderen voerden steeds meer strijd, ten koste van tijdelijke of definitieve censuur en cancelling. Ook de Duitse advocaat Reiner Fuellmich ontnuchterde en inspireerde velen en verwierf roem met zijn gepassioneerd onderzoek naar wat hij ‘de grootste misdaad ooit op de mensheid’ noemde. Dichter bij huis rezen alternatieve mediakanalen zoals De Nieuwe Wereld, Blckbx, Café Wellschmerz, Tegenwind als paddenstoelen uit de grond. Sociale groepen en verenigingen werden opgericht (zoals Viruswaanzin, The Human Side en ook mijn Gouden Burgerbeweging, zie later). Tegelijkertijd groeide de tegenstelling in de maatschappij exponentieel en werd het wij – zij klimaat voortdurend gevoed; de strijd tussen de volgers van het staats- en expertennarratief en de zgn. complotdenkers, de wappies vierde hoogtij, en liet onuitwisbaar beschadigende sporen na.

Hocus pocus

Maar waarom bleven de vele mensengeesten zo verstard in angst? Waarom volgden ze bijna blindelings het eenzijdige narratief? Waarom werden politici plots wel gezien als dames en heren die ‘het beste met ons voor hadden’? Waarom werden mainstream mediakanalen ineens niet langer als ‘sensatiezoekend en oppervlakkig’ beschouwd? Waarom werd het gebruik van het gezond verstand, het zelfstandig denken en het stellen van kritische vragen stellen plots ‘niet zo sexy meer’ maar wel ‘gevaarlijk’ en zelfs ‘taboe’?

In een notendop: angst, manipulatie en een gebrek aan een goedwerkend crisisveerkrachtig moreel kompas! Laat het nu net die zaken zijn waar ik levensmissiegericht mijn schouders blijf onder steken: de cultuur van bewustwording, zelfregulering en diepere zingeving bevorderen in de maatschappij. 

Ook ik zette er bijgevolg steeds meer mijn tanden in, dagelijks, en steeds harder. Ik maakte in het vorige stuk over ‘escalerende geweldenarij’ al gewag van de bizarre surreële en irrationele fenomenen van cognitieve dissonantie en volgzaamheid bij individu én collectief. Theoriën over massamanipulatie bij de vleet natuurlijk (check deze pagina). De één al meedogenlozer over de menselijke passiviteit en hypnotiseerbaarheid dan de ander. De ‘Injectienaaldtheorie’ (1900-1930) bijvoorbeeld – jawel – verwijst naar het fenomeen waarbij ‘ontvangers informatie kritiekloos overnemen van media (zenders). Daarbij maakt men klassiek gebruik van drie tactieken: propaganda, manipulatie en indoctrinatie.
De Zwijgspiraaltheorie (1960, bedacht door de Duitse E. N. Neumann) ging nog een stapje verder. Volgens Neumann zouden mensen die een afwijkende mening hebben bang zijn dit uit te spreken en zo bang worden voor sociale isolatie. Mensen krijgen hierdoor de neiging zich te conformeren aan de meest uitgesproken mening. Dit mondt uit in een toenemende Zwijgspiraal. Sociaal-psychologisch perfect te begrijpen vanuit de bijna doodsangst uitgesloten te kunnen worden. Massavorming is een andere benaming hiervoor, maar gaat dieper in op de identiteit die voortvloeit uit ‘een zich gezamenlijk afzetten tegen en volgen van de autoriteit’. Jungiaanse denkers onder ons zullen er de Individuatie-angst in herkennen, ofwel de aangeleerde en gekoesterde weerstand tegen het ontplooien van je authentieke zelf. Maar, er kwamen nog varianten op die steeds terugkerende dynamiek, de ‘misleidende cirkel van angst en autoritaire manipulatie’, zoals: het Stockholm syndroom, het boiling frog syndroom, scapegoating, gaslighting, de tantaluskwelling, Munchausen by proxy, enz.

De wereldwijde angstpropaganda had een uit zijn voegen gebarsten letterlijke maar vooral psychologische gevangenis gecreeërd, de Aarde nagenoeg compleet maatregelgewijs én gevoelsmatig door tralies omringd. Stalen staven van isolement zijn natuurlijk uiterst krachtig, zonder twijfel, maar de wreedaardigste gevangenissen zijn echter deze waar angst regeert, en waar verdwaalde gehypnotiseerde geesten en bevroren harten zich vrij wanen. Angst vernauwt, doet het brein krimpen, creeërt tunnelvisie, en zorgt voor een overactieve overlevingsmodus, hoofdzakelijk omdat de dieper gelegen onderdelen van ons brein, het ‘reptielendeel’ (hersenstam, ruggenmerg) vooral en het ‘emotionele brein’ (limbisch systeem), het meer ‘overnemen’ van het ‘logischer rationele deel’ (de neocortex). De fight-flight-freeze-fawn reacties worden dan veel dominanter, en hierdoor verhoogt als vanzelf de kans op onrust, conflict en ziekte. Check mijn artikel over stress.

Mensen zijn nu eenmaal gewoontewezens, houden niet verandering en willen kost wat kost behoud van veiligheid en rust, zodat ze verder kunnen ‘spelen’, ‘leren’, en eventueel ‘groeien’ in hun ‘normale flow des levens’. En daar kunnen ze heel ver in gaan, zeker wanneer hen elke vorm van referentie-ervaring ontbreekt (en dat was voor velen wel zo). Kiezen, bewust en onbewust voor compliance en conformiteit om de status quo te behouden is zonder twijfel een diepmenselijke en dus gedeelde kernmotivatie. 

‘Get busy living, or get busy dying’

Ik maakte me wel steeds meer zorgen, en ook bozer. En ik niet alleen. Temeer omdat het ook steeds duidelijker werd dat de massa werd ‘klaargestoomd’ voor de vaccinatieprogramma’s, en zich onder (in)directe dwang dus diende te voegen, zo niet dreigde mogelijks vingerwijzing, discriminatie en agressieve uitsluiting. Ook de installatie van CST ea. vaccinatie-paspoorten kwamen om de hoek luren. Waar dwang opgaat in geneeskunde verdwijnt de geneeskunde en verschijnt het geweld, het totalitaire geweld. Demonstraties, sociale acties, opkomen voor onze rechten, het werd een quasi wekelijks gebeuren, van liefdevolle rebels getinte opstand in verbinding met gelijkgestemden. Ik schreef misschien wel honderden posts en artikels over mijn kijk op de wereld waarin we terecht waren gekomen, alsook manieren om onszelf te behoeden tegen deze angst- en stressgolven, vanuit mijn ervaring in de GGZ maar vooral mijn kloppend hart voor mensen-in-nood. Zoals dit survival-artikel bijvoorbeeld (dat massaal werd gedeeld) waarin ik 7 tools uitlicht om je lijf gezond, je hoofd koel en je hart warm te houden. 

Het is ook in die periode dat ik besliste om na 30 jaar dromen en uitstellen eindelijk aan mijn boek te beginnen. Het zou een allegorische non-fictie worden over de psychologie van persoonlijke transformatie. Een reisverhaal over de terugkeer en rehabilitatie van een jarenlang gevangen genomen en toeristisch uitgebuite olifant. Een reis van de held in jou, in mij, in iedereen die klaar is voor een ware individuele revolutie, deze uit de geketende maar tevens diep getekende staat, deze terug huiswaarts, naar de eigen wilde natuur.

Aho!

Steve VH – 29/5/23

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een korte testimonial, feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

Het 6-delig reconstrueren van mijn persoonlijk verhaal van de afgelopen drie jaar volgt op een ingeving die ik had na de beslissing van de tuchtraad van de commissie der psychologen om mij te schorsen voor een periode 2 jaar met ingang van 1/5/23, op grond van mijn kritische stellingname aangaande het dominante en asociale beleid van (inter)nationale regeringen tijdens de vele crisissen die onze realiteit werden. Ik handelde vanuit mijn geweten en burgerhart, en als (part time vrijwillig) crisispsycholoog.  

Een uiterst discriminerende, destructieve en precedent scheppende beslissing. Eén die niet alleen op sociaal groot onbegrip botst, maar tegelijk één van de vele signalen van voortschrijdende totalitaire en dus immorele afglijding in wat we zielsvervreemding en dus harteloosheid kunnen noemen. Nooit gedacht ‘toen’ het verhaal startte dat dit voor mij ‘nu’ zo’n wending en vaart zou nemen. Ondanks mijn scherp ontwikkelde neus voor incongruenties, contradicties en flagrante onwaarheden. Ondanks mijn doorwrochte kritische zin, scepsis en onderweg toegenomen wantrouwen in politiek, overheid, media, gezondheidsinstanties, farma en klassieke geneeskunde. Een resem studies en jaren ervaring ten spijt, de blinde sporen van geïndoctrineerde naïviteit hebben ook mij misleid en in bedwelming gehouden. Gelukkig was er nog een buikgevoel. En gelukkig waren we niet alleen. 

Wetenschap of propaganda?

Na de eerste lokale, nationale en wereldlijke shockgolven, de mondiale kennismaking met lockdowns, en de penetrante op ‘wetenschap’ gebaseerde installatie van maatregelen die eerder vooral angst, restrictie-, controle- en bestraffingsgericht waren, volgde een relatief rustige juli maand in 2020. Alhoewel. Door toedoen van het noodlot werden we in die periode slachtoffer van phishing en verloren we een aanzienlijk bedrag. Het beetje vertrouwen dat nog restte in het bankwezen verdween voorgoed toen onze bank niet alleen alle schuld afketste, maar vooral door de kille, agressieve stijl waarmee ze mij als 30 jaar trouwe klant hadden afgewimpeld. Nog een extra teken aan de wand dat ‘modellerende instituten van vertrouwen’ zoals banken, overheden maar ook de gangbare wetenschap slechts de illusie van veiligheid in stand houden.

Wetenschap werd zelden zo ontsierd en misbruikt. Wetenschap is ten andere nooit een vaststaand ‘ding’, en in de regel altijd ‘tijdelijk’ waar. Schermen met ‘wetenschappelijk’ is het leerproces blokkeren. Weten ‘schep’ je vanuit een onzekerheidshypothese. Het is een dialectisch onderzoeksproces van stelling, tegenstelling en voortschrijdend integrerend weten. Wetenschap dat een nieuwsgierige blik en kritische stem niet verdraagt (en zelfs uitsluit) is geen wetenschap maar onvervalste propaganda. Het trust-the-science-adagium waarmee men stellig schermde en blijft schermen is daarom niet alleen gevaarlijk maar veruit het meest onwetenschappelijke statement dat er bestaat.

https://www.stevevanherreweghe.eu/het-gevaar-van…/

Hoe tumultueus en onzeker ook, voor ons was het wel reikhalzend uitkijken naar de geboorte van Emma. Ons wondertje kwam op 29/7 de zichtbare en daverende wereld binnen, klaar voor een reis vol avonturen. Voor eeuwig verliefd, dat voelde ik meteen. Een waar Gods geschenk in bange, donkere en vermoeiende tijden. Haar welgekomen komst had ook voor heel wat verschuiving en verhuizing gezorgd. Maar het moest zo zijn, dat wisten wij. Dat de geboorte van een kind je eraan herinnert dat God de mens niet heeft opgegeven beleefde ik nu zelf echt heel intens (de rijpere leeftijd zal er ongetwijfeld ook voor iets tussen gezeten hebben). Het intensifieerde tegelijk mijn spirituele gedrevenheid en verhoogde zo ook mijn engagement om het pad van kriyayoga, dat we sinds eind 2019 via de ananda.org community waren ingeslagen, nog dagelijks actiever te exploreren. Een diepere verankering in mezelf voelde aan als een intuïtieve noodzaak en lag aan de basis van veerkracht die nog goed van pas zou komen.

Ondertussen kwamen de mediaberichten terug van ‘toenemende besmettingen’, ‘het gevaar nog verre van geweken’, en de tv-virologen, die bleven dagelijkse kost. Iedereen in de ban van ‘het grote gevaar’. Dat er meer PCR-testen werden afgenomen als voorheen, dat daardoor het aantal positieve metingen logischerwijs omhoogschoten, dat deze PCR-testen wispelturig konden zijn en ook niet-Corona gerelateerde stoffen konden aanduiden, waren blijkbaar overbodige contextuele vragen en factoren. En dit terwijl een nationaal én mondiaal gezondheidsbeleid op diezelfde PCR-testresultaten werd gestoeld, en wel één met desastreuze implicaties. We vernamen de stijging van het aantal ziekenhuisopnames, maar niet deze van de ontslagen, we vernamen de dagelijkse Covid-overlijdens maar niet deze van de onderliggende kwalen (zoals obesitas, nier- en longaandoeningen), we hoorden het geschreeuw naar terug controleverstrenging maar niet deze opschaling van de zorg, noch deze van afweerversterkend denken, eten, bewegen, noch kregen we een helder overzicht van de long term kosten-batenanalyse. 

Ook ondertussen hadden enkele prominente topartsen-epidemiologen zoals dr. Dr. Jay Bhattacharya (Stanford), Dr. Sunetra Gupta (Oxford) en Dr. Martin Kulldorff (Harvard) een voorstel tot alternatieve aanpak uitgewerkt, The Great Barrington Declaration genaamd. Een multidimensioneel onderbouwd voorstel waarbij een gerichte bescherming (focused protection) van de kwetsbaren en ouderen (>60) werd geopperd, enerzijds, en dit gekoppeld aan het tegelijk vrijer laten van de minder-kwetsbare volwassenen- en zeker de kinderengroep anderzijds. Zo kon het onderwijs, het sociaal en professioneel leven blijven doorgaan en een vorm van groepsimmuniteit opgebouwd worden. Het gerenommeerde trio verzamelde hiervoor al heel snel honderd duizenden handtekeningen (actueel staat de teller op 904.000 waarvan 47.000 medici). Maar onder impuls van vooral de Amerikaanse White House viroloog Anthoni Fauci en de WHO werd dit voorstel als ‘non-conformistisch’ geridiculiseerd. 

Een signaal van jewelste dat niet de logica en rust, maar de radicaliteit en de angst het eenstemmige mondiale beleid voedden (en zodoende een gesloten pseudo-wetenschappelijk discours werd doorgedramd). De castratie van het gezond verstand, met angst en dwang als leraar zorgde ook bij mij voor aanhoudende golven van verbazing. De Coronacrisis begon steeds meer als een vertrouwenscrisis, een vrijheidscrisis, een sociale crisis aan te voelen .. maar misschien nog het meest als een bewustzijnscrisis. 

Aho!

Steve VH – 2/5/23

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een korte testimonial, feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.