Meester Po, de blinde Kung Fu leraar uit de gelijknamige tv-series (1972-1975), met David Carradine aka Caine in de hoofd- rol. Ik was er dol op, als kleine, onzekere en dromerige knaap. En nog. Caine zwierf als Shaolin-monnik door het Amerikaan- se Westen, alleen gewapend met zijn vaardigheid in Kung Fu. Hieronder één van mijn favoriete scenes waarin de jonge Caine kennismaakt met zijn ‘blinde’ Meester Po:

Caine ‘Van alle dingen moet leven in duisternis het ergste zijn.’ 
Po ‘Angst is de enige duisternis.’
Po ‘Ga er nooit vanuit dat, omdat een man geen ogen heeft, hij niet kan zien.’
Po ‘Sluit je ogen. Wat hoor je?’
Caine ‘Ik hoor het water (stilte). Ik hoor de vogels.’
Po ‘Hoor jij je eigen hartslag?’
Caine ‘Neen.’
Po ‘Hoor je de sprinkhaan die aan je voeten ligt?’
Caine ‘Oude man, hoe komt het dat jij deze dingen hoort?’ 
Po ‘Jongeman, hoe komt het dat jij dat niet doet?’

Wees niet (te lang) bang

Een beetje bangheid kan geen kwaad. Het maakt je wat bewuster, houdt je alert en scherp. Echter, teveel of te lang in angst vertoeven is niet gezond en duidt op gebrek aan kennis en zelfcontrole. Chronische angst is vooral een product van jouw repetitief doemdenken en een gevolg van uitgesteld emotioneel werk. Het overactiveert je stresssysteem waardoor je voortdurend op je hoede bent voor het (veelal denkbeeldige) gevaar: je wil vluchten, vechten of ter plaatse bevriezen en zelfs verdwijnen.

Hoe langer je deze angst aanhoudt en voedt hoe meer het – als een uitgehongerde familie ratten – aan je sterke maar ook gevoelige lijf gaat knagen. Bovendien is angst bijzonder aanstekelijk, besmettelijk en vernauwt het je blikveld en gevoelsleven.

Wees dus evenzeer waakzaam voor een te grote angstfocus of deze die aan jou wordt opgedrongen. Het is beter er gezonde rust en kalmte ipv olie op te (blijven) gieten. Hanteer (zoals hier ook beschreven) de “Jij maakt mij niet bang, ik maak mezelf bang” afspraak (met jezelf). Zoek ook vaker de natuur op, luister naar zachtere muziek en stemmen, vermijd teveel nieuws, mediteer, en ga bijvoorbeeld aan de slag met deze toolkit

Leer meer te vertrouwen op wat werkt (voor jou) en leer te denken in mogelijkheden. In de podcast mini-reeks rond crisis en wijze coping zoom ik in episode 3 in op de pervasieve impact van je eigen denkpatronen wanneer het ‘tegenzit’. Jouw automatische gedachten liggen aan de basis van geautomatiseerde reacties en deze kleuren op hun beurt je wereld, je realiteit, je resultaten en gevoelens. Voortdurend denken aan hoe vervelend het allemaal is, wat mogelijks niet meer terugkomt, welke beperkingen er zijn enz. haalt je stemming onderuit en verziekt tegelijk ook de sfeer rondom jou. Aan je angstniveau werken betekent actief het piekeren verlaten en inzetten op initiatief en creativiteit. ‘Ieder nadeel eb zijn voordeel’, zei Johan Cruyff.

Daarom, lief mens, jij, mijn lezersvriend en vrijheidsreiziger, hieronder – uit mijn boek Circa 40 cm – een intuïtieve stroom van ‘Mens wees niet zo bang’- vragen om jou te stuwen naar een waarachtiger en moediger zijn, doen, gaan en staan. Revolutionaire vragen die je helpen om te midden van dat angstvuur nog meer in je kracht te komen, er te blijven vooral.

Wat zou jij doen mocht je geen angst hebben? Wat zou je doen in je leven? Wat zou je doen met je talenten, je behoeften, je dromen? Wat zou jij doen mocht angst je niet leiden? Wat zou je doen overdag? Hoe zou jij je dag vullen? Wat zou je eerst doen, wat dan, wat nog, wat laatst? Wat zou jij doen mocht angst volledig uit de dagen en nachten van je leven zijn verbannen?

Wat zou je laten mocht angst je leven hebben verlaten? Wat zou je niet meer doen, opgegeven hebben, losgelaten hebben? Wat zou je echt niet meer doen? En wie zou je laten mocht angst je niet meer aanwezig zijn, je leiden? Van wie zou je loskomen, losgekomen zijn mocht angst niet meer in je hart wonen? En waarheen zou je gaan? Welke plekken zou je wel opzoeken? Welken mensen zou je willen zien? Waar zou zich dat alles afspelen?

Wie zou jij zijn mocht angst je niet gevangenhouden? Hoe zie jij jezelf onbevreesd, onbevangen, ongecompliceerd, vrij? Hoe zie jij jezelf tevoorschijn komen als bij mirakel de angstverlamming werd verdreven? Wie zie jij dan rechtstaan, opdagen, ontwikkelen, bloeien, ontwaren? Wie in jou groeit wanneer die van angst werkelijk is gescheiden? En wat zou die dan betekenen voor en uitdragen naar anderen? En wie zou daar vooral baat bij hebben?

En wat als? Wat als het leven, jouw leven niet zo lang meer duurt? Wat als jouw kostbare tijd slechts nog maar een week, een maand, zes maand, een jaar zou duren? Wat komt dan in je op, wat komt dan vrij? En wat hoor jij jezelf denken dat je mogelijks nog in de angst houdt? Stel dat het leven straks voorbij is, waar wacht je dan nog op?

Don’t escape ‘from’ but into Life!

Steve.

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

Zo zou ik vandaag, 9 oktober, de tussenstand willen omschrijven na een hele septembermaand Meet & Greets, lokaal bij mensen thuis, op hun Vlaams erf, in hun welzijnscentrum of voedselbos. Een bijzonder veelbelovend, verwarmend en co-creatief initiatief, dat nog enkele maanden blijft doorlopen.

De onmiddellijke en online reacties die ik reeds mocht ontvangen eveneens enorm stimulerend, zoet en hart strelend:

“Heel aanstekelijk”, “Een warm bad”, “Je gaf woorden aan mijn innerlijk proces”, “Vanuit het hart naar ons hoofd, het 40 cm gevoel, emotie van het innerlijk kind. Bedankt voor jouw ware kennis en filosofie onder ons te brengen”.

Dank jullie wel!

Een war(m)e (R)Evolutie

..begint vanuit een dankbaar en moedig hart.

Ingeborg las als één van de eersten mijn boek en contacteerde me in de zomer. “Laten we iets samen doen!” En zo geschiedde. Op 30 september gaven we in haar yogacentrum De Evolutie, te Brugge, een lezing – interview voor meer dan 70 aanwezigen. Wat een warme avond zeg. Hoe kan het ook anders? Twee zachte passionele enter-trainers die naar bewustwording en eenheid streven. Ik heb er nu alvast een tweede “zus” bij.

Nieuwe broers en zussen. Daarvoor doen we het. Met grensopheffende en -verleggende vriendschap als gedeeld motto. Let’s have each others back! Net dát wat herfst- en wintertijden van verkilling en zelfs verdere vervreemding behoeven. Warmer en wakkerder worden, het is van en voor ons allen.

Zo werd ik ook zondag 6 oktober bij Toon & Els warm ontvangen, daar in hun voedselbos te Ninove. Te midden van hun natuurlijke samen geoogste rijkdom ontvingen ze mij, en een boeket van andere warme medegroeiers, hartelijk en innig in hun sfeervolle ‘dome’. Ik sprak er, in een sfeer van kleurrijke zielen en omgekeerd hangende parapluutjes over het allerbelangrijkste contract in ons leven: dat met ons ware en unieke zelf, verborgen onder de vele lagen van te weinig (zelf)liefde en te veel aanpassing, gemaskeer en (zelf)sabotage. En of het essentieel en cruciaal is om niet te wachten op kansen en waarachtig geluk, maar ze te zien, te maken, te grijpen. Ook en vooral in tijden van duisternis en verdeeldheid.

Laten we vooral delen in plaats van verdelen.

Laten we meer stralen in plaats van balen.

Laten we meer lief hebben in plaats van willen hebben alleen.

Ik doe in elk geval verder, het is te leuk, te gezellig, te belangrijk, zo onderweg naar meer hart en hartelijkheid.

Blijven uitreiken

Heb je ook zin in een ‘mobiele boekparty’ (20 tot 100 personen)? Deze organiseren we nog tot ongeveer eind februari ’25. Daarna organiseren we leesgroepen. Wordt vervolgd. We zoeken dus nog gastheren/-vrouwen om dat samen te ondernemen. Neem gerust contact op via circa@stevevanherreweghe.eu bij interesse, vragen en verdere vormgeving.

Let’s do this!

Deze M&G events worden als overzicht in mijn agenda geplaatst, zie hier. Ik heb ook steeds boeken bij om gesigneerd te kunnen aankopen. Mocht het je niet lukken ergens ten velde kan je ook hier je gesigneerd exemplaar bemachtigen.

Tot gauw!

Met warme herfstgroet

Steve 🍂🔥

Op 5/12/23 was ik te gast bij Pieter Loridon.

Op de ‘sofa’ bij voormalig topbasketter, ondernemer en gezondheidsbeest en wakkere lifestyle promotor, die mij had gevraagd om het over de waanzin van het gezondheidsbeleid van de laatste jaren te hebben. En dan vooral over de pijn van kloven, kwetsuren en onoverbrugbare afstanden die gecreëerd zijn door de dwang, censuur, cancelling en nog vele andere vormen van verwerping.

Met plezier, Pieter!

Het werd een heel open en boeiend gesprek waarbij we conform het Cut The Crap beginsel niet ‘rond de pot’ hebben gepraat. Er is niet alleen een vervaldatum op leugens buiten onszelf, er is er ook één wat betreft het blijven verantwoordelijk stellen van diezelfde buitenwereld wat ons eigen leven betreft.

Ik zie het slachtoffer, maar eer vooral de kracht, in mezelf, in jou en in ieder mens.

Hieronder het volledige interview. Dankbaar voor dit gesprek en om dit te mogen delen met jullie.

Warme groet

Steve

Dr. David Martins testimonial van enkele weken geleden (tijdens de derde editie van een door het EU parlement georganiseerde Internationale Covid-top in Brussel), was er één om duimen en vingers van af te likken. Zijn retoriek over de historiek, de leugens én misdaad achter het hele SARS-verhaal en de pandemie van de afgelopen drie jaar ging viraal.
Dr. David Martin, een Amerikaan gespecialiseerd in het controleren van octrooien, kwam met het statement naar buiten dat ‘de pandemie niet van de ene op de andere dag was ontstaan, maar wel in 1965’ en dat ‘het spike-eiwit reeds in 1990 door Pfizer werd geïntroduceerd als een potentieel vaccin’. Tussen 1990 en 2018 stelde men vast dat ‘het vaccin niet werkt omdat het Coronavirus te snel muteert en telkens ontsnapt aan het vaccin’. Voorts benadrukt Martin dat de VS verantwoordelijk was voor ‘het maken (via GOF, ‘gain of function’, ofwel het upgraden en besmettelijker maken) van beide coronavirussen die de uitbraken van SARS (in 2003) en de Covid-19 pandemie veroorzaakten.’ Het Covid-19 coronavirus werd ‘opzettelijk vrijgelaten’ (en dus niet via het gekonkelfoes tussen vleermuis en de pangolin – het misleidende narratief) door de VS in Wuhan, China, met als doel ‘een wereldwijde pandemie te veroorzaken om zo het gebruik van vaccins te kunnen promoten’. Foute boel dus, desastreus ook, en vooral: niet te geloven voor het goedaardige collectief, zich niet bewust van door staat en farma gecontroleerde kranten, beeldbuis- en radiokanalen. Zie video: https://www.youtube.com/watch?v=6BRWsLXU7Yg

Dat het een marathon zou worden en geen sprint van drie weken, drie maanden of drie jaren werd steeds duidelijker. De tijdelijke beheersing van de crisis verschoof naar de voortdurende beheersing en demonisatie van het virus, maar ook deze van de tegenstem, het oude normaal, onze vrijheid. Definities werden gewijzigd (zoals ‘wat is een pandemie’), jarenlang effectieve therapieën bij influenza zoals Ivermectine en Hydroxychloroquine (HCQ) werden ‘plots’ verboden. Artsen die dit nog durfden voorschrijven kregen boetes van 100.000-en euro’s, werden verklikt via kliklijnen door apothekers, en verloren hun licenties. Ongeëvenaarde medische onvrijheid als norm. Niet te veel zelf nadenken. De Eed van Hippocrates dan maar onder de mat. Alles onder het in koor gepredikte motto van ‘voor de veiligheid en gezondheid van het volk’. Totalitaire maatregelen in een wit jasje.

Overal ter wereld stonden artsen, specialisten, wetenschappers op, zoals dr. Martin: dr. John Ionnadis, dr. Peter Mc Cullough, dr. Roger Hodkinson, dr. Byram Bridle, dr. Robert Malone, dr. Simone Gold, dr. Naomi Wolf, dr. Geert Vandenbossche, dr. Zach Busch en vele anderen voerden steeds meer strijd, ten koste van tijdelijke of definitieve censuur en cancelling. Ook de Duitse advocaat Reiner Fuellmich ontnuchterde en inspireerde velen en verwierf roem met zijn gepassioneerd onderzoek naar wat hij ‘de grootste misdaad ooit op de mensheid’ noemde. Dichter bij huis rezen alternatieve mediakanalen zoals De Nieuwe Wereld, Blckbx, Café Wellschmerz, Tegenwind als paddenstoelen uit de grond. Sociale groepen en verenigingen werden opgericht (zoals Viruswaanzin, The Human Side en ook mijn Gouden Burgerbeweging, zie later). Tegelijkertijd groeide de tegenstelling in de maatschappij exponentieel en werd het wij – zij klimaat voortdurend gevoed; de strijd tussen de volgers van het staats- en expertennarratief en de zgn. complotdenkers, de wappies vierde hoogtij, en liet onuitwisbaar beschadigende sporen na.

Hocus pocus

Maar waarom bleven de vele mensengeesten zo verstard in angst? Waarom volgden ze bijna blindelings het eenzijdige narratief? Waarom werden politici plots wel gezien als dames en heren die ‘het beste met ons voor hadden’? Waarom werden mainstream mediakanalen ineens niet langer als ‘sensatiezoekend en oppervlakkig’ beschouwd? Waarom werd het gebruik van het gezond verstand, het zelfstandig denken en het stellen van kritische vragen stellen plots ‘niet zo sexy meer’ maar wel ‘gevaarlijk’ en zelfs ‘taboe’?

In een notendop: angst, manipulatie en een gebrek aan een goedwerkend crisisveerkrachtig moreel kompas! Laat het nu net die zaken zijn waar ik levensmissiegericht mijn schouders blijf onder steken: de cultuur van bewustwording, zelfregulering en diepere zingeving bevorderen in de maatschappij. 

Ook ik zette er bijgevolg steeds meer mijn tanden in, dagelijks, en steeds harder. Ik maakte in het vorige stuk over ‘escalerende geweldenarij’ al gewag van de bizarre surreële en irrationele fenomenen van cognitieve dissonantie en volgzaamheid bij individu én collectief. Theoriën over massamanipulatie bij de vleet natuurlijk (check deze pagina). De één al meedogenlozer over de menselijke passiviteit en hypnotiseerbaarheid dan de ander. De ‘Injectienaaldtheorie’ (1900-1930) bijvoorbeeld – jawel – verwijst naar het fenomeen waarbij ‘ontvangers informatie kritiekloos overnemen van media (zenders). Daarbij maakt men klassiek gebruik van drie tactieken: propagandamanipulatie en indoctrinatie.
De Zwijgspiraaltheorie (1960, bedacht door de Duitse E. N. Neumann) ging nog een stapje verder. Volgens Neumann zouden mensen die een afwijkende mening hebben bang zijn dit uit te spreken en zo bang worden voor sociale isolatie. Mensen krijgen hierdoor de neiging zich te conformeren aan de meest uitgesproken mening. Dit mondt uit in een toenemende Zwijgspiraal. Sociaal-psychologisch perfect te begrijpen vanuit de bijna doodsangst uitgesloten te kunnen worden. Massavorming is een andere benaming hiervoor, maar gaat dieper in op de identiteit die voortvloeit uit ‘een zich gezamenlijk afzetten tegen en volgen van de autoriteit’. Jungiaanse denkers onder ons zullen er de Individuatie-angst in herkennen, ofwel de aangeleerde en gekoesterde weerstand tegen het ontplooien van je authentieke zelf. Maar, er kwamen nog varianten op die steeds terugkerende dynamiek, de ‘misleidende cirkel van angst en autoritaire manipulatie’, zoalshet Stockholm syndroom, het boiling frog syndroom, scapegoating, gaslighting, de tantaluskwelling, Munchausen by proxy, enz.

De wereldwijde angstpropaganda had een uit zijn voegen gebarsten letterlijke maar vooral psychologische gevangenis gecreeërd, de Aarde nagenoeg compleet maatregelgewijs én gevoelsmatig door tralies omringd. Stalen staven van isolement zijn natuurlijk uiterst krachtig, zonder twijfel, maar de wreedaardigste gevangenissen zijn echter deze waar angst regeert, en waar verdwaalde gehypnotiseerde geesten en bevroren harten zich vrij wanen. Angst vernauwt, doet het brein krimpen, creeërt tunnelvisie, en zorgt voor een overactieve overlevingsmodus, hoofdzakelijk omdat de dieper gelegen onderdelen van ons brein, het ‘reptielendeel’ (hersenstam, ruggenmerg) vooral en het ‘emotionele brein’ (limbisch systeem), het meer ‘overnemen’ van het ‘logischer rationele deel’ (de neocortex). De fight-flight-freeze-fawn reacties worden dan veel dominanter, en hierdoor verhoogt als vanzelf de kans op onrust, conflict en ziekte. Check mijn artikel over stress.

Mensen zijn nu eenmaal gewoontewezens, houden niet verandering en willen kost wat kost behoud van veiligheid en rust, zodat ze verder kunnen ‘spelen’, ‘leren’, en eventueel ‘groeien’ in hun ‘normale flow des levens’. En daar kunnen ze heel ver in gaan, zeker wanneer hen elke vorm van referentie-ervaring ontbreekt (en dat was voor velen wel zo). Kiezen, bewust en onbewust voor compliance en conformiteit om de status quo te behouden is zonder twijfel een diepmenselijke en dus gedeelde kernmotivatie. 

‘Get busy living, or get busy dying’

Ik maakte me wel steeds meer zorgen, en ook bozer. En ik niet alleen. Temeer omdat het ook steeds duidelijker werd dat de massa werd ‘klaargestoomd’ voor de vaccinatieprogramma’s, en zich onder (in)directe dwang dus diende te voegen, zo niet dreigde mogelijks vingerwijzing, discriminatie en agressieve uitsluiting. Ook de installatie van CST ea. vaccinatie-paspoorten kwamen om de hoek luren. Waar dwang opgaat in geneeskunde verdwijnt de geneeskunde en verschijnt het geweld, het totalitaire geweld. Demonstraties, sociale acties, opkomen voor onze rechten, het werd een quasi wekelijks gebeuren, van liefdevolle rebels getinte opstand in verbinding met gelijkgestemden. Ik schreef misschien wel honderden posts en artikels over mijn kijk op de wereld waarin we terecht waren gekomen, alsook manieren om onszelf te behoeden tegen deze angst- en stressgolven, vanuit mijn ervaring in de GGZ maar vooral mijn kloppend hart voor mensen-in-nood. Zoals dit survival-artikel bijvoorbeeld (dat massaal werd gedeeld) waarin ik 7 tools uitlicht om je lijf gezond, je hoofd koel en je hart warm te houden. 

Het is ook in die periode dat ik besliste om na 30 jaar dromen en uitstellen eindelijk aan mijn boek te beginnen. Het zou een allegorische non-fictie worden over de psychologie van persoonlijke transformatie. Een reisverhaal over de terugkeer en rehabilitatie van een jarenlang gevangen genomen en toeristisch uitgebuite olifant. Een reis van de held in jou, in mij, in iedereen die klaar is voor een ware individuele revolutie, deze uit de geketende maar tevens diep getekende staat, deze terug huiswaarts, naar de eigen wilde natuur.

Aho!

Steve VH – 29/5/23

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

Gisteren 15/5 ontving ik een nieuw aangetekend schrijven van de tuchtraad van de commissie van psychologen. Een nieuwe klacht, een nieuwe oproepingsbrief, een nieuwe aanval van een niet-cliënt (die ik recent blokkeerde op sociale media door aanhoudende laster en provocatie). Het hek is blijkbaar van de dam voor een minderheidsgroep die nog geen genoegen neemt met 24 maanden schorsing. En de commissie, die filtert niet, nul bescherming, ‘schuldig tot het tegendeel is bewezen’. Het voelt als een soort vernietigingsdrang die grenst aan waanzin. Eng is het wel, vervelend ook, maar het hoort er ergens bij, denk ik dan wat later. Uitzoomen en me niet laten vangen door een dergelijke op haat en onwetendheid gebaseerde destructiviteit. Licht kan nu eenmaal heftig pijn doen aan de ogen van hen die zich in het Donker hebben genesteld en zich ermee vereenzelvigd.

Primum Non Nocere. Voeg geen schade toe.

Medeleven heb ik zeker, medelijden iets minder, wakker worden uit het donker kan pijn doen. En dan heb ik het niet over het donker (en de realiteit) van ziekte-, sterfte(kans) en wanhoop dat dagelijks aan ons allen werd gepresenteerd. Dan heb ik het ook niet over het voorafgaande donker van een collectief in toenemende burn-out modus, depressie, (zingevings)armoede en massaal aan de pillen. Dan heb ik het wél over de onthutsende en vooral ontnuchterende vaststellingen van wat ik steeds meer begon te herkennen als ‘escalerende geweldenarij’, verpakt in verblindende en dwingende schijndeugdzaamheid:

  1. De eenzijdige aanpak van de p(L)andemie (als een symptoom van technocratisering van de sowieso al reductionistische geneeskunde), waarbij lokaal en mondiaal alles moest aangegrepen worden om een voortdurend muterend (en onmogelijk weg te krijgen) griepvirus weg te werken.
  2. De sciëntistische verheerlijking van het wetenschappelijk ‘dogma’ (lees: de illusie) van de ‘mens-als-een-weerloze-machine’, ontdaan van elke vorm van zelfbeschermend of -helend vermogen, natuurlijke en kosmische verankering.
  3. De logische hypochondrisering bij de mensen door de voortdurende angst (waarvan het al sinds decennia geweten is dat onze hersencellen daarvan letterlijk krimpen, het blikveld vernauwt, tunnelvisie ontstaat, het hart laat dichtknijpen, en het lichaam uitput door een voortdurende staat van alertheid, verzet, overlevings- en controlegerichtheid). Een angst die bovendien nog eens heel besmettelijk werkt, check spiegelneuronen
  4. Het actief negationisme van de antithese, de tegenstem, het tegengeluid, de afwezigheid van debat. Door staat- en farma gesponsorde fact-checking (instanties) werden in het leven geroepen, brutale censuur van andere visies of meningen werd groter, ontslagen volgden.
  5. Een groeiende polarisering tussen de beleidscritici en de beleidvolgers, hetgeen het sociaal maar ook professioneel en familiaal ongenoegen voedde, het vuur van protest aanwakkerde en de samenleving genadeloos en niet pijnvrij deed splitsen. Bepaalde sectoren kregen de scapegoat zoals horeca, cultuur, contactberoepen, eerste lijnwerkers. Selectief viseren met schuldinductie als wapen.
  6. De minimalisatie en normalisering van de (collaterale) schade veroorzaakt door de draconische maatregelen en lockdowns: toenemende tand- en mondproblemen, huidbeschadiging door te veel handen wassen, eenzaamheid door contactvermindering, desoriëntatie door stopzetting of verandering van het onderwijs en socio-economische leven (faillissementen, daling inkomsten, meer stress bij jongeren, gezinsagressie).

Grote Gruwel?

Mijn aanvankelijke bezorgdheid doorheen mijn WZC-periode tijdens de eerste golf had ondertussen plaats gemaakt voor verbazing, shock en walging. Acceptatie van een natuurlijke brand of andere ramp gaat me iets beter af dan deze manmade gecreëerde en gecamoufleerde tragedie. Dat het ‘donker en het geweld’ diep huist in elke mens en in alle lagen van de beschaving; dat manipulatie en corruptie toeneemt hoe hoger je klimt in de regionen der machtsstructuren, was me al lang duidelijk. Ook dat Big Pharma als ‘nieuwe kerk’ schaamteloos en giftig regeert over politiek, staat en volk, de (mentale) gezondheidszorg monopoliseert en onderwijs indoctrineert was me niet vreemd. Een gevaarlijke, trieste en ziekmakende teneur die ik in een ver verleden eens heb omschreven als de ‘stelselmatige psychiatrisering van de maatschappij’: 

‘Het creëren van een soort gevangenschap op grond van ziektelabeling, de stigmatisering van de mens in de patiënt, chemische afhankelijkheid en sociaal isolement induceren, energie en levensperspectief wegnemen, chroniciteit installeren, en onderdrukking van de natuurlijke agressie, creativiteit en vrijheid.’

Ik heb er mij meer dan 17 jaar binnen de muren van de psychiatrie tegen verzet. Vurig, risico- en gewetensvol, soms met medestanders, doch meestal alleen. Met minder resultaat dan ik voor ogen had, de uitzonderingen bevestigen de regel. Bijzonder lastig en vaak onbegonnen werk, temeer omdat het collectief liever gedijt in de slachtoffergeest en -rol. Het eindeloos spel van vraag en aanbod, met bewustzijn en hartenmoed als grote afwezigen. Mechanismen als aangeleerde hulpeloosheid (‘zelfsabotage’), secundaire ziektewinst (‘ziekte brengt voordelen en bedekt de onderliggende problematiek’) en de latente identiteitscrisis (‘de diagnose als troost bij zelfverloochening’) stoppen nu eenmaal serieuze stokken in het gezondheidswiel. Mechanismen die ook in dit crisisverhaal werkzaam waren én uitgebuit werden door geld- en machtsgeoriënteerde machines. 

Maar, ik had nooit gedacht dat dit zo’n desastreuze en radicale vormen zou aannemen, op wereldschaal dan nog. Het voelde plots aan alsof ‘de wereld in brand werd gestoken’, als een venijnige verborgen oorlog, als pure misdaad, als eindeloze misleiding. Het pushte me om nog dieper down the rabbit hole te gaan graven, de grote valkuil van medelijden indachtig.

Dat het steeds duidelijker om de ontvouwing en realisatie van een globalistische Agenda ging, de stichting van een Nieuwe Wereld Orde onder leiding van een kleine almachtige elite en met een transhumanistische ideologie als beleidsmissie, dat ging aanvankelijk ook mijn petje te boven. Goed beseffende door ervaring dat aanhoudende misleiding met verwerping van een ander, of groep anderen, een hoofdkenmerk is van psychopathie, van psychopathisch leiderschap. Het is het moedwillig gaslighten om gehoorzaamheid aan de misbruiker af te dwingen. De gruwel hiervan strookt natuurlijk niet met de goedheid van het gemiddeld individu. Daarom is de ontkenning hiervan ofwel de cognitieve dissonantie een menselijk copingmechanisme (maar dus tegelijk een vorm van zelfmisleiding). Psychopathie werkt dan als de onzichtbare gorilla: 

https://www.youtube.com/watch?v=vJG698U2Mvo

We registreren veel van wat er om ons heen gebeurt niet, maar hebben er bovendien geen idee van dát we zoveel missen. We zien veel minder dan we denken, tot we het wel zien, en dan is er geen weg meer terug! 

Ook ikzelf twijfelde bij momenten aan de these van de Grote Gruwel. Echter, het gewetensarme gemak waarmee de maatregelen en lockdowns bleven doorgedrukt, het voortdurend schrikbewind en alarmisme, de verenging van gezondheidspreventie, de verwerping van bijv. The Great Barrington Declaration, het censureren en cancelen van rust- en helderheidsscheppende dokters, wetenschappers en andere experten, het Event 201 (van oa Bill & Melinda Gates Foundation dat op 18/10/19 een wereldwijde pandemie simuleerde, een maand voor de uitbraak in Wuhan), de negatie van de (inter)menselijke ellende, het waren jammer genoeg ook voor mij duidelijke signalen van een antisociaal en dus psychopathisch en wereldlijk georkestreerd beleid. 

‘Time for action’, was de gedachte die mij niet meer losliet. Vrijwillig, messcherp in pen en tong, schrijven, spreken, me roeren in de publieke ruimte, ter ondersteuning, uit liefde voor de Waarheid en ter bescherming van de Mensenrechten. Zoals het vuur in mij altijd al had gebrand, voor de mens-in-nood en als vriend in bange én boze dagen. Trouw blijvend aan mijn hartintenties: mensen helpen herinneren wie wat en waarom ze zijn. Dat ze, dat we, als ‘bijzondere, unieke, gesaboteerde en miskende helden zijn, oerkrachtig als wijze goden in vermomming, zich beetje bij beetje bevrijdend uit het web van oude en tegelijk immens veel nieuwe leugens.

Steve VH – 16/5/23

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

Het 6-delig reconstrueren van mijn persoonlijk verhaal van de afgelopen drie jaar volgt op een ingeving die ik had na de beslissing van de tuchtraad van de commissie der psychologen om mij te schorsen voor een periode 2 jaar met ingang van 1/5/23, op grond van mijn kritische stellingname aangaande het dominante en asociale beleid van (inter)nationale regeringen tijdens de vele crisissen die onze realiteit werden. Ik handelde vanuit mijn geweten en burgerhart, en als (part time vrijwillig) crisispsycholoog.  

Een uiterst discriminerende, destructieve en precedent scheppende beslissing. Eén die niet alleen op sociaal groot onbegrip botst, maar tegelijk één van de vele signalen van voortschrijdende totalitaire en dus immorele afglijding in wat we zielsvervreemding en dus harteloosheid kunnen noemen. Nooit gedacht ‘toen’ het verhaal startte dat dit voor mij ‘nu’ zo’n wending en vaart zou nemen. Ondanks mijn scherp ontwikkelde neus voor incongruenties, contradicties en flagrante onwaarheden. Ondanks mijn doorwrochte kritische zin, scepsis en onderweg toegenomen wantrouwen in politiek, overheid, media, gezondheidsinstanties, farma en klassieke geneeskunde. Een resem studies en jaren ervaring ten spijt, de blinde sporen van geïndoctrineerde naïviteit hebben ook mij misleid en in bedwelming gehouden. Gelukkig was er nog een buikgevoel. En gelukkig waren we niet alleen. 

Wetenschap of propaganda?

Na de eerste lokale, nationale en wereldlijke shockgolven, de mondiale kennismaking met lockdowns, en de penetrante op ‘wetenschap’ gebaseerde installatie van maatregelen die eerder vooral angst, restrictie-, controle- en bestraffingsgericht waren, volgde een relatief rustige juli maand in 2020. Alhoewel. Door toedoen van het noodlot werden we in die periode slachtoffer van phishing en verloren we een aanzienlijk bedrag. Het beetje vertrouwen dat nog restte in het bankwezen verdween voorgoed toen onze bank niet alleen alle schuld afketste, maar vooral door de kille, agressieve stijl waarmee ze mij als 30 jaar trouwe klant hadden afgewimpeld. Nog een extra teken aan de wand dat ‘modellerende instituten van vertrouwen’ zoals banken, overheden maar ook de gangbare wetenschap slechts de illusie van veiligheid in stand houden.

Wetenschap werd zelden zo ontsierd en misbruikt. Wetenschap is ten andere nooit een vaststaand ‘ding’, en in de regel altijd ‘tijdelijk’ waar. Schermen met ‘wetenschappelijk’ is het leerproces blokkeren. Weten ‘schep’ je vanuit een onzekerheidshypothese. Het is een dialectisch onderzoeksproces van stelling, tegenstelling en voortschrijdend integrerend weten. Wetenschap dat een nieuwsgierige blik en kritische stem niet verdraagt (en zelfs uitsluit) is geen wetenschap maar onvervalste propaganda. Het trust-the-science-adagium waarmee men stellig schermde en blijft schermen is daarom niet alleen gevaarlijk maar veruit het meest onwetenschappelijke statement dat er bestaat.

https://www.stevevanherreweghe.eu/het-gevaar-van…/

Hoe tumultueus en onzeker ook, voor ons was het wel reikhalzend uitkijken naar de geboorte van Emma. Ons wondertje kwam op 29/7 de zichtbare en daverende wereld binnen, klaar voor een reis vol avonturen. Voor eeuwig verliefd, dat voelde ik meteen. Een waar Gods geschenk in bange, donkere en vermoeiende tijden. Haar welgekomen komst had ook voor heel wat verschuiving en verhuizing gezorgd. Maar het moest zo zijn, dat wisten wij. Dat de geboorte van een kind je eraan herinnert dat God de mens niet heeft opgegeven beleefde ik nu zelf echt heel intens (de rijpere leeftijd zal er ongetwijfeld ook voor iets tussen gezeten hebben). Het intensifieerde tegelijk mijn spirituele gedrevenheid en verhoogde zo ook mijn engagement om het pad van kriyayoga, dat we sinds eind 2019 via de ananda.org community waren ingeslagen, nog dagelijks actiever te exploreren. Een diepere verankering in mezelf voelde aan als een intuïtieve noodzaak en lag aan de basis van veerkracht die nog goed van pas zou komen.

Ondertussen kwamen de mediaberichten terug van ‘toenemende besmettingen’, ‘het gevaar nog verre van geweken’, en de tv-virologen, die bleven dagelijkse kost. Iedereen in de ban van ‘het grote gevaar’. Dat er meer PCR-testen werden afgenomen als voorheen, dat daardoor het aantal positieve metingen logischerwijs omhoogschoten, dat deze PCR-testen wispelturig konden zijn en ook niet-Corona gerelateerde stoffen konden aanduiden, waren blijkbaar overbodige contextuele vragen en factoren. En dit terwijl een nationaal én mondiaal gezondheidsbeleid op diezelfde PCR-testresultaten werd gestoeld, en wel één met desastreuze implicaties. We vernamen de stijging van het aantal ziekenhuisopnames, maar niet deze van de ontslagen, we vernamen de dagelijkse Covid-overlijdens maar niet deze van de onderliggende kwalen (zoals obesitas, nier- en longaandoeningen), we hoorden het geschreeuw naar terug controleverstrenging maar niet deze opschaling van de zorg, noch deze van afweerversterkend denken, eten, bewegen, noch kregen we een helder overzicht van de long term kosten-batenanalyse. 

Ook ondertussen hadden enkele prominente topartsen-epidemiologen zoals dr. Dr. Jay Bhattacharya (Stanford), Dr. Sunetra Gupta (Oxford) en Dr. Martin Kulldorff (Harvard) een voorstel tot alternatieve aanpak uitgewerkt, The Great Barrington Declaration genaamd. Een multidimensioneel onderbouwd voorstel waarbij een gerichte bescherming (focused protection) van de kwetsbaren en ouderen (>60) werd geopperd, enerzijds, en dit gekoppeld aan het tegelijk vrijer laten van de minder-kwetsbare volwassenen- en zeker de kinderengroep anderzijds. Zo kon het onderwijs, het sociaal en professioneel leven blijven doorgaan en een vorm van groepsimmuniteit opgebouwd worden. Het gerenommeerde trio verzamelde hiervoor al heel snel honderd duizenden handtekeningen (actueel staat de teller op 904.000 waarvan 47.000 medici). Maar onder impuls van vooral de Amerikaanse White House viroloog Anthoni Fauci en de WHO werd dit voorstel als ‘non-conformistisch’ geridiculiseerd. 

Een signaal van jewelste dat niet de logica en rust, maar de radicaliteit en de angst het eenstemmige mondiale beleid voedden (en zodoende een gesloten pseudo-wetenschappelijk discours werd doorgedramd). De castratie van het gezond verstand, met angst en dwang als leraar zorgde ook bij mij voor aanhoudende golven van verbazing. De Coronacrisis begon steeds meer als een vertrouwenscrisis, een vrijheidscrisis, een sociale crisis aan te voelen .. maar misschien nog het meest als een bewustzijnscrisis. 

Aho!

Steve VH – 2/5/23

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog.

De enige vogel die een adelaar durft te pikken, is de kraai. De kraai gaat op zijn rug zitten en bijt in zijn nek. De adelaar reageert echter niet en vecht helemaal niet met de kraai. Hij verspilt geen tijd of energie aan de kraai. Het opent gewoon zijn vleugels en zweeft hoger de lucht in. Hoe hoger de vlucht, hoe moeilijker het is voor de kraai om te ademen vanwege zuurstof gebrek. De kraai moet gewoon loslaten. Wees ook jij trouw aan je eigen vlucht en laat je niet afleiden door mensen die in je nek willen pikken. Ga naar een hogere frequentie en blijf daar. Bron: onbekend.

Dit verhaal en meerdere aanmoedigende en inspirerende reacties (en uitnodigingen voor interviews en podcasts) volgden op DEEL I (check hier), een reconstructie van mijn persoonlijke kruistocht van de afgelopen jaren. Een reconstructie in vogelvlucht voorbij alle positieve en negatieve berichten omtrent mijn 24-maanden schorsing als psycholoog. Het was de moedige doorzettende zwarte kraai die me symbolisch inspireerde verder te doen, de donkere schouwen niet te schuwen, onbevreesd te blijven pikken, met vizier gericht op vrijheid en waarheidsvinding (maar wel steeds meer vanuit een wijzer adelaarsperspectief).

Dat uitzoomend perspectief was ook nodig in de periode die volgde op mijn werk binnen het WZC (ten tijde van de eerste lockdown). Deels omwille van mijn groeiend gevoel van wantrouwen omtrent de – op extreme paniek gebaseerde – grootschalige en vooral disproportionele aanpak (als integratief gezondheidsdenker begreep ik niet waarom de kosten-batenanalyse van de maatregelen niet grondig werd gemaakt, zeker gezien de collaterale schade op meerdere niveaus zo voorspelbaar was). En deels omdat ik persoonlijk wel mijn energiebalans en gezondheid in balans moest houden. Ik kampte namelijk zelf al een tijd met Hashimoto’s, een auto-immuunziekte, zat door de implicaties van de lockdown zonder cliënteel en inkomstenverlies, en had er net een intense dubbele (en internationale) verhuisperiode opzitten. Anna (mijn toen zwangere partner) en Sofia (vijfjarige dochter toen) sinds acht jaar werkend, woonachtig en schoolgaand te Rome dienden asap naar België te verhuizen, aangezien Italië als eerste Europese land in lockdown ging. Anders zouden we elkaar wellicht niet meer kunnen gezien hebben in de daaropvolgende maanden, en zou ik mogelijks de geboorte van Emma niet van dichtbij hebben meegemaakt. Heftig. Na enkele gecancelde vluchten zaten we vrijdag 13 maart dan toch met geluk en quasi alleen op de allerlaatste vlucht vanuit Ciampino, richting Brussel, met finale landing in ons nieuwe huis te Waregem.

Recht op spreken

Wat een tijden. Coronatijden. Ze confronteerden ons met ‘halt’, duw(d)en ons naar ‘minder’, hakten in op ons verhard pantser en maakten ons bang. Ze brachten ons noodgedwongen verder van elkaar maar tegelijk ook veel dichter bij uit het oog verloren essenties: bij gedeelde kwetbaarheid, vergankelijkheid, bij onze weerstand om onze sterk geautomatiseerde gewoontes ‘uit het niets’ ingrijpend te veranderen. Three weeks to flatten the curve, werden er uiteindelijk vijf (47 dagen) tijdens de eerste, en finaal zeventien gespreid over drie lockdowns (120 dagen in totaal in België). Gelukkig wist de zon ons aanvankelijk maandenlang van warmte, kleur, ijsjes en zwembadpret te voorzien, en kwam de rustperiode voor velen ook als ‘welgekomen’.

“Maar waarom begon jij je steeds meer te roeren op diverse fora, Steve? Waarom begon je te schrijven, te spreken, en blijf je dit zelfs nu nog doen?”

Wel, er is natuurlijk de deontologische code van de commissie van de psychologen die een aantal gedragsregels oplegt binnen en buiten de spreekkamer (zoals je neutraliteit bewaren en publieke ruimte veilig houden). Maar daarnaast is er ook een recht als mens en een plicht als burger. Het recht op vrije meningsuiting (art 19, UVRM en art 10, EVRM) enerzijds, en de hulpverleningsplicht (art 422 bis Strafwetboek) in noodsituaties anderzijds. Ik kom er later nog op terug. Voorts, en nog los van mijn rebels dna, hou ik er enorm van patronen te onderzoeken, sporen te zien, te erkennen en te leggen. En zoals ze zeggen ‘zonder dwarsliggers, geen sporen’; zonder het respect voor en de houvast als individu aan een eigen kritische visie, stem of pen, riskeren we als samenleving in een status te vervallen van wat de Griekse filosofen Plato en Aristoteles als ’tirannie van de meerderheid’ hebben genoemd:

“Op plaatsen waar de wetten niet soeverein zijn, daar krijgen volksleiders hun kans. Het volk wordt dan tot een alleenheerser, één persoon samengesteld uit velen, want de meerderheid is er soeverein, niet als individuen maar als collectief. … zo’n volk … streeft als elke alleenheerser naar alleenheerschappij, doordat het zich niet laat regeren door de wet. Het gaat trekken vertonen van een despoot … de vorm van alleenheerschappij waarmee dit volksbewind te vergelijken is, is de tirannie.” (Aristoteles, Politika 1292 a)

Ik ‘voelde’ meer dan ooit een soort ‘onbegrijpelijke vorm van onrecht’ aan en mijn vulkanische rechtvaardigheidszin plachtte mij me te verdiepen in het grotere plaatje, de schouw of zelfs the rabbit hole in te gaan, de zgn. blauwe Matrix-pil (van de mainstreamberichten, gangbare politiek) te weigeren en de rode pil aan te nemen en mijn DYOR te doen (do your own research). Door mijn jarenlange ervaring met zware drugsverslaafden, forensische patiënten (met dus criminele achtergrond) had ik een scherpe neus ontwikkeld voor verdoken manipulatieve mechanismen en een passie voor ontmaskering. Intuïtief, neuroceptief had ik een vorm van onraad geroken, zoals velen lokaal en wereldwijd.

In juni 2020 werd het voor mij allemaal iets duidelijker. De Grote Reset (in het Engels: Great Reset, ofwel de Grote herstart), een voorstel van het World Economic Forum (WEF) o.i.v. oa King Charles III van Wales werd geopperd om “na de coronapandemie de wereldeconomie duurzaam opnieuw op te bouwen”. Het voorstel leidde tot een boek van WEF-voorzitter Klaus Schwab (dat zomaar in 1 week werd geschreven…).

https://nl.wikipedia.org/wiki/Grote_Reset

Volgens dat WEF – mij tot dan toe compleet onbekend – bood de COVID-19-pandemie dus een kans om de wereldeconomie een nieuwe vorm te geven, om zo snel economisch herstel mogelijk te maken. Innovaties, wetenschap en technologie moeten worden aangepast om duurzame ideeën winstgevend te maken … mondiaal een nieuwe economische en politieke orde inrichten, om welvaart en inkomen te verdelen wat moet zorgen voor minder sociale ongelijkheid.’ Build back better zou een mantra worden. En bovendien poneerde Klaus met fierheid dat de toekomst er bijzonder rooskleurig zou uitzien voor iedereen, weliswaar binnen de contouren van zijn befaamde “You will own nothing and be happy.”

Een wereldwijde pandemie aanwenden om een Grote Reset door te voeren, transparant, maar tegelijk achter de schermen van de klassieke mediakanalen. En dit vanuit een WEF-organisatie die wereldwijd Young Global Leaders heeft getraind die actueel in kabinetten van wel 194 regeringen macht hebben zoals Trudeau, Merkel, Ardern, Macron. Heel vreemd, bijzonder verdacht, “waar zijn wij in beland” werd plots een vraag die mij niet meer losliet..

Aho!

Steve VH – 24/4/23

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free.

Beste vrienden, lezers,

Jullie hebben het misschien wel gehoord of gelezen of nog niet. De tuchtraad van de Psychologencommissie besliste om mij – vanaf 1/5/23 – te schorsen op grond van mijn “social media gedrag en ander activisme” van de afgelopen 3 jaar. Het volstond om op grond van een groepje geblokkeerde boze niet-cliënten mij maar ook mijn cliënteel te sanctioneren. Natuurlijk gaan we het hier niet bij laten. Dit gaat niet over mij, mijn titel. Dit gaat over het recht om te spreken in tijden van censuur en cancelling. Dit gaat om erkenning van de antithese, het belang van juiste en integere informatie, zonder politieke noch commerciële agenda. Dit gaat om voeling met de onderbuik van het collectief. Dit gaat om het belang van iets dat veel groter is dan het misleidende driftige Ik waarin we gevangen houden, en zitten. Dit gaat om ons. Waanzinnige tijden, vrienden, vragen samenzinnige antwoorden.

Ik maak daarom werk van een 6-delig documentair schrijven dat ik ook telkens hier zal delen. Voor wie dit relaas niet wil missen, schrijf je gerust in op deze blog (hier) en dan ontvang je het rechtstreeks in je mailbox.

Hallo, zwarte zangvogel!

Op maandag 3 april laatstleden, de eerste dag van mijn periodiek schrijfverlof, zag ik bij het binnenkomen een vijftiental zwarte kraaien in mijn tuin, bijna op een rij, me aan te staren. Ik hoorde in de verte een eng gekrijs. Eén van hen bleek in mijn schouw getuimeld en kwam niet veel later mijn leefruimte binnengevlogen. Geïntrigeerd door de esoterische duiding van niet-alledaagse fenomenen ‘wist’ ik ‘intuïtief’ dat zwarte kraaien krachtige boodschappers zijn die ingrijpende verandering en transformatie aankondigen, je erop attenderen dat je niet alleen bent en vooral dient te blijven ‘pikken in het onderaards verborgene’. Na twintig minuten kat en muisspel kon ik de kraai toch naar buiten geleiden. Oef!

Diezelfde ochtend bij het openen van mijn mailbox sprong een bericht van de tuchtraad van de psychologencommissie me in het oog. Sinds een tweetal jaren waren enkele niet-cliënten het gloeiend oneens geweest met mijn stellingen, uitspraken en comments aangaande oa het crisisbeleid, de propaganda en misleiding van politiek, pers en farma. Als psycholoog, zo luidt de deontologische code, dien je ‘waardig en neutraal het beroep uit te dragen’. Ik had de fout gemaakt deze aanklacht van voor mij onbekenden (die ik na hun grensoverschrijdende digitale communicatie en bijhorende verwittiging had geblokkeerd) niet ernstig te nemen, temeer ik ervan uitging dat de commissie mij zou beschermen. De uitspraak van de tuchtraad luidde: een schorsing als ‘bezinningsperiode’ ten belope van 24 maanden met ingang vanaf 1 mei 2023. Onwaarschijnlijk. 

Na de beslissing om in beroep te gaan en op advies van mijn advocaten heb ik beslist een documentair schrijven op te bouwen van de afgelopen drie jaar. Een persoonlijke en dus subjectieve reconstructie van een nu al historische periode, een stationair wolkendek van ziekte, angst, verdriet en wanhoop, met nu en dan doorbraken van licht in de vorm van nieuwe vrienden, inzichten, plaatsen en doelen. Ik ga dit in stappen doen en jullie meenemen op mijn bewogen tocht, mijn strijd, mijn acties en mijn boodschappen, als zwarte kraai, nog meer als ooit vertrouwend op zijn vleugels, en niet langer op de brekende takken van schijnbare houvast.

Exact 3 jaar geleden op 3 april 2020 werd mij – ten tijde van de eerste Coronagolf, door Waregems burgemeester Kurt Vanryckegem – gevraagd om het zwaar getroffen WZC De Meers te begeleiden, in het bijzonder het personeelskader. Corona had een ware ravage aangericht, qua onnavolgbare besmettingen, overlijdens en personeelsuitval. De paniek, maar ook de woede en radeloosheid waren alomtegenwoordig.

https://www.hln.be/waregem/al-17-bewoners-overleden-door-coronavirus-in-rusthuis-de-meers-het-personeel-heeft-het-mentaal-zwaar~a6fd65b1/

Als ervaren crisispsycholoog werd ik belast met de opvolging van 4 cohorte afdelingen, het organiseren van groepsdebriefings, de ondersteuning van betrokken teams, het individueel begeleiden van medewerkers en management. Ongeveer drie maanden lang, werkte ik er quasi elke dag, voorzien van astronautisch pak en het obligate mondmasker. Een onbeschrijflijke en non-stop rollercoaster van emoties, vragen en strijd. De Helden van de Zorg kregen wel dagelijks hun portie applaus, maar de ware troost lag voor de meesten vooral in het midden van gedeelde wanhoop en verdriet. Temidden van zo veel bruusk en bruut afscheid, intense angst, ontsteltenis, gevecht, gevlucht, onmiddellijke maar vooral uitgestelde rouw, ervoer ik de gigantische impact van deze wereldlijke crisis van heel nabij. Het was een eer en dankbaar genoegen om vanuit passie, kennis en kunde rustpunten, ankermomenten, communicatielijnen te kunnen creëren vanuit een constructieve perspectiefcreërende crisisfilosofie.

Als ex-leidinggevende in 2de en 3de lijnszorg, ervaren holistisch-systemisch denker en integratief gezondheidstherapeut botste ik ook op enkele zorgwekkende observaties binnen en buiten de muren van het WZC: de wispelturigheid van de PCR-testmetingen, nabestaanden van familieleden die me kwamen vragen waarom hun mama, oma, broer als Coviddode werd geregistreerd terwijl dat helemaal niet of niet helemaal klopte, de virologische en gezondheidsreductionistische dominantie van de GEMS, de expertenraad, de weinig tot niet-erkenning van de impact van angst, stress, psychotrauma op lichaam en geest. Want, deze pandemie baarde tegelijk ook parallelle pandemieën van angst, eenzaamheid, woede, economische en psychosociale overdruk. Ik startte op 10/4 een podcast ‘Wakker & Bereid’ en kroop terug meer in de pen, vooral in functie van inzichten en tools ter ondersteuning van de mentaal-emotionele en sociaal-professionele coping. Want te midden van zo veel ellende, zo veel paniek, zo veel onmacht is het gezondheidsmatig essentieel dat mensen nog meer onderscheid maken tussen waar ze weinig tot niets versus waar ze wel iets kunnen aan doen. Zeker ook vanuit de optiek dat elke crisis metaforisch gezien en op een dieperliggend niveau werkzaam is als een wekker, vergrootglas en een brug

Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free.

Aho!

Steve VH – 16/4/23

Iedereen kent tegenwoordig wel iemand met een auto-immuunziekte. Al heeft uw buurvrouw geen last van diabetes, dan heeft u wellicht wel een neefje met de ziekte van Crohn. Waar het lijstje met auto-immuunziekten twee decennia terug nog uit zo’n 20 aandoeningen bestond, barst het lijstje vandaag de dag uit zijn voegen met maar liefst 156 geregistreerde auto-immuunaandoeningen!

Onnoemelijk veel studies wijzen er ook op dat onze algemene levensstijl (voeding, beweging, stress), naast dwang- en overmatig pillengebruik, comfortgericht- en vermijdingsgedrag, en toxisch gedrag en relaties niet te ontkennen oorzaken zijn hierbij. Auto-immuunziektes gaan dan ook vaak hand in hand met burn-out, depressies, chronische hyperventilatie, angst en andere zogenaamde welvaartsziektes van deze tijd. Lifestyle verandering is bijzonder lastig voor de gehaaste, uitgeputte en motivatiezoekende maar het biedt op lange termijn wel meer garanties. Ik – ex Hashimoto patiënt – raad het iedereen ten zeerste aan.

Acute en chronische ontstekingen

Een ontsteking is een normale natuurlijke afweerreactie van je lichaam op pijn. Het ontstaat als onze witte bloedcellen (die antistoffen aanmaken zoals immunoglobulines) vechten om ons te beschermen tegen een infectie veroorzaakt door bijvoorbeeld een bacterie of virus. Ook kan het optreden wanneer het lichaam verwond raakt.

Een acute ontsteking is een onmiddellijke reactie van je lichaam op de beschadiging van weefsel. De 5 typische kenmerken hierbij zijn: roodheid, warmte, zwelling, pijn, verminderd functioneren. Dit zijn dus symptomen van bescherming en herstel omdat je lichaam niet verder zou aangevallen of kwetsbaar worden. Je persoonlijk interne leger (witte bloedcellen) heeft maar één missie: dit afgebroken weefsel uit je lichaam (via pus, een vloeibare substantie die bestaat uit dode witte bloedcellen en bacteriën) te vernietigen en te laten verdwijnen.

Chronische ofwel laaggradige – ‘stille’ ontstekingen zijn diegene die voor het meeste averij zorgen. Het zijn de stille slopers van je gezondheid. Net omdat er geen acuut signaal is zoals pijn of zwelling, maar je immuunsysteem is wel voortdurend geactiveerd, niet om te vernietigen maar als noodoplossing om ervoor te zorgen dat ziekteverwekkers zich minder zouden vermenigvuldigen. Omdat je deze soort ontstekingen niet echt voelt kan het jaren duren alvorens je immuunsysteem overwerkt geraakt. Dit kan leiden tot het ontstaan van reumatische aandoeningen, zoals artrose en osteoporose maar dus ook auto-immuunziektes zoals diabetes type 1, Guillain-Barré, Bechterew, Graves, Hashimoto..

Wat kan ikzelf doen? Veel!

6 belangrijke maatregelen die je zelf kunt treffen om laaggradige ontstekingen te genezen en voorkomen zijn: goed slapen, je stress verminderen, meer zonlicht, Vitamine D, detoxen, en ontstekingsremmende voeding eten. Kan je dit niet alleen schakel dan hulp in (mentor, diëtist, kinesist, …). Zie het als investering. Neem meer hoederschap op van je eigen tempel: je fantastisch intelligent lijf. Niet te veel meer twijfelen of je gezondheid alleen in de schoot van overbevraagde huisdokters leggen. Iedereen die hiermee aan de slag gaat zegt hetzelfde: ‘ik had hier veel vroeger mee moeten van start gaan’.

Stressvermindering komt neer op je tijd, ruimte en orde beter beheren en het beter balanceren van je energie, je gedachten en je emoties. Het vertrekt vanuit het verleggen van het anker-, controle- en rustpunt: van buiten jezelf naar bij jezelf. Balans opmaken van je energiebronnen en -vreters helpt, om terug beter te kunnen ‘branden‘. Meer doen/zoeken van wat/wie je energie geeft en minder doen/zoeken van wat je energie ontneemt. Dagelijks praktijk van rustbevordering door wandelen, schrijven, creatief zijn, meditatie helpt enorm, naast luidop denken en je hart durven luchten. Begin met kleine stapjes, omarm je dipjes maar haak niet af.

Niet vullen maar voeden, het geldt nog het meest wat voeding betreft. Het immuunsysteem bevindt zich in je hele lichaam. Onder meer onze huid, darmen, luchtwegen, bloed en lymfestelsel maken er deel van uit. Dat brengt ons op de cruciale functie van de dunne darm, die voor wel 80% verantwoordelijk zijn voor het functioneren van je immuunsysteem. Alles wat we eten passeert onze dunne darm. Daarom, durf wat meer te vasten, periodiek of deeltijds (intermittent fasting). Wees selectiever, kritischer, kies voor steeds meer onbewerkt, oorspronkelijker, kleurrijker, lichter. Vermijd te veel suiker. Meer (groene) groente, fruit en veel water in het algemeen. Enkele voedingsmiddelen die ook kunnen helpen naar een ontstekingsvrijer leven. Ze zijn lekker in smoothies, havermout, yoghurt of salades. Of gewoon uit de hand, natuurlijk. En het liefst zo vers en onbespoten van bij de boer mogelijk:

bladgroente, blauwe bessen, granaatappel, ananas, mango, koolgroenten, olijfolie, vette vis, groene thee, knoflook, honing, kruiden (zoals kurkuma, kaneel, koriander, gember).

Veel succes!

Steve

Het eindejaar wenkt.

De laatste rechte lijn van 2022 wordt ingezet. De kerstkalkoen of kaasfondue is zo goed als verteerd. Straks nog de overgang van oud naar nieuw, de vele zoenen, knuffels en wensen en dan komen de startblokken terug in het vizier. Zal het met lichte of loden schoenen zijn, met veel of weinig zin, met positief, negatief of geen perspectief?

Tijd, zo dacht ik deze morgen bij het lezen van een oproeptweet van een jongedame naar ‘hulp bij burn-out’, om enkele tips, tools en reeds geschreven teksten hierover bij elkaar te brengen. Want uitputting, het is niet alleen van alle tijden, maar zeker van de tijd waarin wij nu leven. Al onze devices zijn voortdurend opgeladen, het eigen lichaam – echter – snakt naar zuurstof(flessen), naar voeding ipv vulling.

Uitputtingen zijn in essentie ‘wake-up calls’ voor de wegkwijnende ziel (die in vuur en vlam staat). Bedolven onder de vele moetens, de druk uit alle hoeken, de krampen en verzuring in hoofd, hart en lijf. Tot alles stokt en stopt. Vraag tijdig hulp, schaamte is begrijpelijk, maar elk mens is kwetsbaar en trop is teveel.

Ik heb er een elftal weerhouden. Het zijn adviezen die ook in de volgende blogteksten iets ruimer worden besproken:

SPARKLING TIPS

  1. Wie te veel naar vakantie verlangt leeft verkeerd
  2. Verlies je niet in AAN-passen, leer je IN-passen
  3. Alleen jij kan het maar je kan het nooit alleen
  4. Eerst de grote stenen in je bokaal, anders geraken ze er niet meer in
  5. Niet de jaren in je leven maar het leven in je jaren telt
  6. Wie zich beter wil voelen dient het voelen te verbeteren
  7. Laat je werkagenda in je levensvalies rusten
  8. Luister naar je hart. Het klopt altijd en vooral voor jou eerst
  9. Progressie is veel belangrijker dan perfectie
  10. Ongemak is altijd een voorbode van diepere groei
  11. Wacht niet op geluk, wees gelukkig en lach zonder reden

#printitout #keepmeposted #HNY

Keep your fire burning,
Steve