, , , , , ,

DEZE TIJD VRAAGT NAAR MEER HART. GESCHORSTE PSYCHOLOOG DEBUTEERT MET REBELS BOEK

Het is van dat. Vandaag 3 september 2024 werd dit persbericht de ether in gestuurd. Iedereen mag het geweten hebben. Ik deel het hier van harte. Nog net voor mijn 50ste levensjaar. Belangrijk levensdoel bereikt. Check!

Van alle vormen van gevangenschap is de langste deze in onwetendheid

Steve Van Herreweghe werd in 2023 voor 24 maanden geschorst door de Belgische Psychologencommissie omdat hij zich tijdens de Coronaperiode op sociale media « te kritisch » had uitgelaten. Steve beroepte zijn scherp verzet op vrije meningsuiting en de schending der mensenrechten. De hele wereld stond in brand. Crisis alom. Als ervaren crisisdeskundige stak hij zijn nek uit, schreef en sprak over de keerzijde van de pensée unique en het gevaar van – weliswaar te begrijpen – te volgzaam overlevingsgedrag. Zijn verhelderende en motiverende artikelen werden door duizenden gelezen en gedeeld. Het kostte hem zijn titel, en broodwinning.  

Steve werkte als klinisch en arbeidspsycholoog, leidinggevende, crisis- en HR-adviseur en kijkt terug op meer dan 25 jaar ervaring in de Geestelijke Gezondheidszorg. Hij is uitermate geboeid door de oorsprong, de symboliek, de heling en transformatie van (inter)menselijk lijden. Hij zet zijn integere missie nu verder als therapeut, schrijver, spreker en bezieler.  

Zijn boodschap is no-nonsens, gefundeerd, ervaringsdeskundig, helder en scherp.  

De meest urgente, de meest zinnige en de meest inspirerende revolutie is geen politieke noch maatschappelijke maar een individuele. Want wij zijn veel meer dan de vracht die we meezeulen, de vloeken die ons achtervolgen, de etiketten die ons brandmerken, de autoriteiten die ons klein houden. Sta op en ga voor de waarheid, jouw waarheid. De geschiedenis wordt niet voor maar vooral door jou geschreven.  

Circa 40cm is een allegorische non-fictie over de reis van de verdwaalde, gesaboteerde doch oerkrachtige Held-in-jou. Een intense en gewaagde reis: van buiten naar binnen, hoofd naar hart en van controle naar vertrouwen. Met dit buitengewoon inspirerend werk daagt Steve jou uit je ware Zelf te ontdekken, te bevrijden en te worden, doorheen de donkere tijden van mis-Leiding. 

PRAKTISCH 

Circa 40 cm. Een individuele revolutie op heldenvoeten  
ISBN: 978 94 93345 62 1  
€25 London Books  

Publicatie: officieel vrijdag 13/9/24, nu al te verkrijgen via mijn webshop.

Extra noot: voor interviews, lezingen, podcasts neem contact op via dit formulier. Een overzicht van de komende events in Vlaanderen vindt u hier.

De moedigste reis ter wereld bedraagt slechts 40 cm : deze van hoofd naar hart
/0 Reacties
, , ,

‘Meet & Greet’ in Vlaanderen

Beste vrienden, mede-leiders!

Geen betere dag dan op Leeuwenpoortdag (8/8/2024=8) – een uitzonderlijke dag van kosmische kracht, overvloed, de herinnering aan ons oneindig crea-potentieel en de roep naar ‘durf je comfortzone te verlaten’ – om jullie mee te laten denken en vooral uit te nodigen.

Mijn boek komt uit vrijdag 13/9, de voorverkoop loopt goed, het worden heel drukke maanden met interviews, podcasts en lezingen overal. Maar, als marktkramerszoon, ben en blijf ik een man van het volk, plus, lokaal inspi-praktisch en proactief verbinden wordt steeds essentiëler. Net daarom mijn oproep.

On the (Flanders) road…

Ik, wij (team) zoeken voor de periode september – december 3-5 plaatsen per Vlaamse provincie (W-Vl, O-Vl, A’pen, Limburg, Vl-Brab) om zeer lokaal (bij je thuis, in je tuin, klein zaaltje, …) een “meet & greet” te doen.

Een ‘mobiele boekparty’ zeg maar, telkens voor 10 tot max. 50 personen. Ik, we zoeken gastheren/-vrouwen om dat samen te organiseren. Neem gerust contact op via e-mailadres (op foto) bij interesse, vragen en verdere vormgeving.

Let’s do this!

Deze co-creaties worden als overzicht in mijn agenda geplaatst, zie hier.

Nog een fijne dag en tot gauw.

Aho!
Steve

/2 Reacties
, , , , ,

Reconstructie van een persoonlijke kruistocht (Deel 6/6)

Het 6de en sluitstuk van deze reeks liet even op zich wachten. Mijn excuses daarvoor. Niet dat ik heb stilgezeten, maar dat denken jullie wellicht ook niet. Ik heb er na het laatste stuk, iets meer dan een jaar geleden op 29/5/23 (over het strijdershart) bewust tijd over gelaten omwille van diverse redenen. De uitspraak in hoger beroep moest nog volgen, mijn eerste boekproject (zie hier) eindelijk afwerken, diverse podcasts, lezingen, even weg met het gezin voor een maand, het Verbindend Vuur Event, enz. Heb ook de tijd en ruimte genomen om goed te evalueren wat ik nu zelf werkelijk verder wil gaan doen.

Op 26/10/23 werd finaal in hoger beroep beslist om mij toch te schorsen als psycholoog, met ingang van februari ’24 tot einde januari ’26. 24 maanden berufsverbot. En dit op grond van mijn “uitgesproken en niet-deontologisch correcte stellingnames in de publieke ruimte” van de afgelopen jaren. Dat was pijnlijk, hard maar wel helemaal duidelijk. Zeker ook toen mijn verzekering ‘plots’ besliste verdere gerechtskosten niet langer te dekken. Ondertussen bleven niet-cliënten zich wenden tot de commissie omdat ik “bleef desinformeren”. De commissie maakte van de ‘meldingen’ zelfs eigenhandig ‘klachten’. Dan weet je het wel..

Dit gaat nooit ophouden, in deze matrix en revolutionaire tijden, voor wie beslist te blijven spreken en opkomen voor menselijk recht. Ook dit psy-controle-orgaan representeert de ‘zwijg-volg-slik-matrix’, die door en door corrupt en rot is en waar we uit moeten of helemaal in zullen verdwijnen. Het motiveerde me tot het blijven verder spreken en schrijven over het totalitaire geweld, waar we onophoudelijk het slachtoffer van zijn, alsook een focusverschuiving – in de lijn van mijn boek – naar het belang van een individuele revolutie als basis van een maatschappelijke (en geen politieke).

Afscheidsbrief

Het bracht me er op mijn beurt toe een definitieve beslissing te nemen ‘niet langer te willen deel uit maken van het verwerpende systeem, waar de psychologencommissie deel van uit maakt. Ik schreef – met enige zin voor dramatiek – deze afscheidsbrief, geschreven en verstuurd op 30/1/2024, net voor het ingaan van mijn schorsing:

Verzoek-tot-schrapping-lijst-psychologenDownload

Een niet-evidente beslissing maar weloverwogen, en een heuse mijlpaal in mijn (professioneel) leven, na meer dan 25 jaar van werken en expertise opbouwen als klinisch en arbeidspsycholoog en leidinggevende. Ik heb er tot op heden geen moment van spijt van, mocht het anders zijn, zou ik dat ook eerlijk laten weten. Een systeem dat verondersteld wordt je te ondersteunen en verdedigen, je een beroepsverbod oplegt voor twee jaar, en dus je werkzaamheden afneemt, voor inkomensverlies zorgt en je patiënten mede straft, dat is een ziek systeem.

Every exit is an entry to somewhere else

Ik krijg natuurlijk de logische vraag “of ik nog steeds werk, mijn praktijk heb?” Jazeker! Het is niet omdat de psy-commissie mij op ‘verplichte bezinning’ heeft gezet dat mijn skills weg zijn, of ik mijn hart en passie voor helpen laat stoppen met kloppen. Ik zou ook kunnen rentenieren, maar van wat ga ik dan dag twee leven?

Je kan mij dus nog steeds ‘boeken’ via contactformulier als ervaren therapeut, coach of mentor, en straks als gastspreker op kleine en grote evenementen of bij jou lokaal dichtbij. Er komen meet & greet events rond het boek, lezingen, beurzen en zelfs de opstart van lokale leesgroepen (8-12 deelnemers). Maar eerst de voorverkoop, heel dra (week 2 juli). Razend spannend, benieuwd! De tijd is rijp vrienden, overrijp. Er staan grote veranderingen te wachten en wij gaan ze van heel dichtbij meemaken en we zullen de verdiende zegeningen hartelijk verwelkomen, samen.

Tot heel gauw.

Aho!

Steve VH – 9/7/24

ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een korte testimonial, feel free, be free. Volg me op Twitter voor meer real-time info, en schrijf je in op deze blog

/6 Reacties
, , ,

Meer leven in je jaren

Mijn negenjarige dochter Sofia vroeg me laatst ‘papa, kan je nog bang zijn als je groter bent?’ 

‘Wat een interessante vraag’, antwoordde ik, en heb vervolgens zonder aarzeling voluit ‘Ja’ gezegd. ‘Maar de grote spoken worden wel kleiner als jij jezelf van binnen leert groter te maken’, voegde ik eraan toe (met natuurlijk wat extra uitleg erbij). Het antwoord beviel haar duidelijk wel. 

‘Het onbevreesde hart in groter wordende lichamen schuwt de spoken en ijslagen van angst niet. Want leven in en met (te veel) onnodige angst, het verlamt, het verblindt, het verbrandt, het beperkt, het vernauwt, het bedriegt en het houdt slaperig. Tot je in het aanschijns van een kleine, grote of zelfs fatale shock in existentieel bewustzijn schiet, en de schreeuw van je hart soms voor het eerst echt hoort.’

Het is een stukje uit mijn boek Circa 40cm, een Individuele Revolutie op heldenvoeten, die in juni uitkomt. Mijn eerste grote werk, eindelijk af na 3,5 jaar schrijven. Een universele reis van de held-in-jou, de held-in-mij, de held–in-ons-allen. En met een olifant in de hoofdrol. Een reis waarbij we vooral leren illusies te doorprikken, angsten te overwinnen en meer voluit te leven, alsof we niets hebben te verliezen. En deze revolutie is nodig in tijden van groeiende depressie, verslaving en onderdrukking. Wij zijn volbloed wezens die vergeten te leven naar onze ware identiteit en kracht, en slechts genoegen lijken te nemen met wat ons wordt gepresenteerd. 

[painting: Margriet Mulders, ‘Escape into Life’]

Het brengt me bij dit inspirerend verhaaltje

Er was eens een jongeman die op een zekere dag een klein dorpje bezocht. In dat dorpje lag een heel bijzonder kerkje dat zijn aandacht trok. Terwijl hij rondwandelde op het kerkhof naast het kerkje viel zijn oog opeens op het opschrift van een graf. Hij las: ‘8 jaar.’ Toen keek hij naar het graf ernaast. Daarop stond geschreven: ‘6 jaar.’ ‘Weer zo jong gestorven,’ dacht de jongen. Geïnteresseerd las hij weer een ander graf. ‘4 jaar.’ En nog één. ‘7 jaar.’ ‘Het is wel vreemd,’ dacht hij, ‘zoveel inwoners van dit dorp zijn zo vroeg gestorven.’ Overal waar hij keek zag hij alleen maar heel jonge mensen begraven op het kerkhof. Toen hij het kerkhof wilde verlaten, kwam de priester van het dorp net aangewandeld. De jongeman vroeg hem onmiddellijk wat er hier gebeurd was, waardoor zoveel inwoners zo vroeg gestorven waren. De priester antwoordde: ‘In dit dorp schrijven wij op het graf alleen maar het aantal jaren dat de mensen werkelijk geleefd hebben.’

Laat daarom niet de jaren in je leven, maar het leven in je jaren de essentie zijn.

Een hele fijne dag gewenst en tot gauw!

Steve

ps: schrijf je gerust in voor mijn boek, via deze link

/7 Reacties
, , , ,

Manuscript eerste boek ‘eindelijk’ ingezonden…

Op zondag 10/3/24, omstreeks 23:09u en bij nieuwe maan, stuurde ik na 3,5 jaar schrijfwerk eindelijk het manuscript van mijn allereerste boek door. Een mijlpaal. Yes! ‘k Moet erkennen, de ‘verzend’-knop voelde sinds lang niet zo vreemd, zo bevrijdend en tegelijk kwetsbaar aan.

Deze keer geen 71ste blogartikel, 10.000ste tweet noch 400ste post op Facebook of LinkedIN. Neen. Wel ongeveer 330 pagina’s (*nog te editen*) doorwrochte kennis en praktijkervaring. Vurig-sensitief en met hart en ziel verpakt tot een allegorische non-fictie, een genre dat nog niet bestond (denk ik). Kwestie van na 30 jaar erover fantaseren de lat nog wat hoger te leggen.

Circa 40cm. Een individuele revolutie…

Zo luidt alvast het begin van de titel van mijn boek. Het beschrijft de rehabilitatie en terugkeer van Baku, een Afrikaanse savanneolifant, die jarenlang werd gevangen genomen, mismeesterd en toeristisch uitgebuit. Een semi-waargebeurd verhaal, verweven met theoretisch-filosofische bespiegelingen over de psychologie van persoonlijke transformatie.

Een universele reis van de held-in-jou, de held-in-mij, de held–in-ons-allen. Weliswaar nog enigszins (ver)blind en gevangen zittend in hardnekkige patronen, leugens én alomtegenwoordige geweldenarij. Maar wel ‘ready for a big move’. Klaar voor een ware individuele revolutie: deze uit de geketende en tevens diep getekende staat, deze terug huiswaarts, naar de eigen wilde natuur, bevrijd van wat niet langer ‘klopt’, werkt, bij je hoort en niet-authentiek is.

Een reis van circa 40cm – verwijzend naar de gemiddelde afstand bij een volwassene van hoofd naar hart. Eén van de boeiendste maar tegelijk langste én lastigste reizen in een mensenleven. Een reis waarvoor je nooit helemaal maar tegelijk altijd klaar bent. Een begeleide reis die enkele shifts van je vraagt: deze van buiten naar binnen, deze van denken naar voelen, van bang naar vertrouwensvol en van geremd naar bevrijd.

.. op heldenvoeten

Geen makkelijke reis, niet voor watjes, comfortzoekers of excuses-liefhebbers. It takes one to know one. Na 30 jaar van erover dromen, goede intenties, veel beloftes en nog meer uitstellen, besliste ik in 2020 – in volle Coronacrisis – aan dit project te werken, met Christine Pannebaker als mijn schrijfmentor. Eindelijk! Het werd een ongeëvenaarde rollercoaster. Temeer omdat ik middenin een internationale verhuis zat, herstellende was van een auto-immuunaandoening, net mijn ontslag had gegeven en klaar voor voltijds zelfstandig praktijk en ondernemen. We waren ook zwanger in die periode en ik begon aan mijn strijd als dissident beleidsonderzoeker en mensenrechtenactivist. Het baarde nieuwe verbintenissen, inzichten en enkele concrete projecten (vzw Legal Hearts, Gouden Burgerbeweging, AHO). Finaal leidde het zelfs tot mijn schorsing als psycholoog.

En dus ook de vormgeving van dit werk, waarvan de geboorte nu bijna daar is. Het heeft menige voeten in de aarde gehad. Maar het zijn de traagst groeiende bomen, zo zeggen fruittelers, die het beste fruit produceren. Ik mag het hopen, echt! Er is natuurlijk voor alles een tijd, een plek, een zin. Alles is steeds in voorbereiding van wat komen zal, filosofeer ik dikwijls, wanneer het ongeduld weer opduikt. Ik had zelf nog vele stappen te zetten, ziekte te doorwerken, verheffende ervaringen te beleven, vader te worden, en nog ijveriger op te komen voor onrecht. Niet dat de rebellie mij vreemde was, integendeel, maar je kan in alles groeien, ook in rebellie, liefdevol maar wel pittig.

Dit is een boek geschreven voor kleine en grote kinderen die vast zitten, genoeg hebben van geleefd te worden, gedomineerd te worden, slaafs en gebukt te leven. Dit is een verhaal dat jou wil inspireren niet langer genoegen te nemen met overleven, met niet waarachtig of voluit te durven leven.

… in donkere tijden

‘Afleren is de hoogste vorm van leren’, zei Rumi. De tijd voor een nieuwe vorm van zelfleiderschap is aangebroken, met het hart meer aan het stuur. Een individuele ontnuchtering en revolutie, een nieuwe liefdesverbintenis: deze met jezelf, je diepere zelf, je pure Zelf. En dit vanuit het inzicht dat kettingen een vervaldatum hebben en crisissen doorbraken van licht zijn. Tenminste als we ons niet blindstaren op barsten en scheuren of ons verliezen in slachtofferschap, daderschap, redderschap, kortom: minderwaardigheid.

De slaperige, bedwelmde, volgzame wereld is toe aan meer ontwaken, meer leiders, meer lef, meer power, meer impact: inside out en bottom-up. Donkere tijden vragen lichtbakens. Jij bent er één, als je wilt, als je durft. Ik belicht een zestal principines (tot routines gebrachte principes) die jouw eigenwaarde en (sociale) kracht kunnen boosten.

Meer ga ik hier nog niet vertellen. Wel dat ik hoop dat dit boek jouw hart in vuur en vlam zet en je ziel balsemt. Dat het een inspirerend verbindingswerk mag worden, en het bruto internationaal geluk en vrijheidsgevoel naar ongekende hoogtes brengt.

Voor minder gaan we niet!

Publicatie: vermoedelijk mei

Stay tuned, schrijf je in (mocht dat nog niet gebeurd zijn).

Tot gauw.

Aho!
Steve.

/5 Reacties